fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

kabûl etdim. ‹smâ’îli “aleyhisselâm” de Bemâdmâd ile bereketlendirdim.”
Bemâdmâd kelimesindeki harfler hesâb edilince
Muhammed kelimesindeki harfler gibi doksan iki ç›k›yor.
O hâlde Tevrâtdaki bu âyetde “‹smâ’îli “aleyhisselâm”
Muhammed ile “aleyhisselâm” bereketlendirdim” demekdir.
Allahü teâlâ Tevrâtda ‹smâ’îl aleyhisselâm›n bereketinden
bahsetdi¤i her âyetde hep Bemâdmâd kelimesine uygun
getirmifldir. E¤er i’tirâz ederek, Bemâdmâd kelimesindeki
(bâ) harfi s›la içindir, ile ma’nâs›nad›r. Bâ harfi kelimenin
kendi harfi de¤ildir. Mâdmâd ile ‹smâ’îli bereketlendirdim
demekdir. Mâdmâd kelimesinin harf say›s› Muhammed kelimesine
denk de¤ildir derlerse bunun cevâb› flöyledir: ‹brânî
dili kâidelerine göre ayn› iki harf bir kelimede gelirse ve biri
zâid biri de kelimenin asl›ndan olursa telâffûz zor olaca-
¤›ndan zâid olan harf kald›r›l›r. Nitekim yehûdî âlimleri Tevrât›n
tefsîrlerinde bunu beyân etmifllerdir. ‹flte bemâdmâd
kelimesinde de ile ma’nâs›na gelen (be) harfi kald›r›lm›fl, kelimenin
asl›ndan olan (be) harfi kalm›fld›r.
¥ Tevrât›n son âyetinde: “Allahü teâlâ Sînâdan geldi. Sâiri
flereflendirdi, Fârân da¤›ndan göründü.” buyrulmakdad›r.
Burada gelmek, flereflendirmek ve görünmek, Allahü teâlân›n
zât›n›n de¤il, ism-i câmi’inin zuhûrundan bir zuhûrdur.
Sînâ kelimesi ile Mûsâ aleyhisselâm›n makâm› olan Tûr da-
¤› kasdedilmifldir. Sâir, fiâm da¤lar›nda bir yerin ad›d›r. O
makâmda Ya’kûb nebînin “aleyhisselâm” kardefli Veîs pâdiflâhl›k
yapm›fld›. Nasarâ onun neslindendir. Fârândan murâd
Mekkede bir da¤d›r ki, Muhammed aleyhisselâm›n makâm›d›r.
Oras› ‹smâ’îl aleyhisselâm›n da makâm› idi. Peygamber
efendimiz “sallallahü aleyhi ve sellem”, hazret-i ‹smâ’îlin
“aleyhisselâm” neslindendir.
¥ Haykuk nebî “aleyhisselâm” flöyle buyurmufldur: Tevrâtda
flöyle yaz›l›d›r: “Allahü teâlâ Fârân da¤›ndan bir peygamber
getirir. Gökler Ahmed tesbîhi ile dolar. Onun ümmeti
karada oldu¤u gibi, denizde de ata biner. O yeni bir kitâb
ile gelir. Beyt-i mukaddesin y›k›lmas›ndan sonra tan›n›r.”
– 40 –