fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

‹MÂM-I HÜCCET MUHAMMED B‹N HASEN
“rad›yallahü anhüm”
‹mâm-› Askerî Hasen bin Alînin o¤ludur. Oniki imâm›n
onikincisidir. ‹smi Muhammeddir. Künyesi Ebül Kâs›md›r.
Lakablar›, Hüccet, Kâim, Mehdî, Muntaz›r ve Sâhibüzzemând›r.
Kendisine Hüccet lakab›n› veren ‹mâmiyye f›rkas›,
onun oniki imâm›n sonuncusu oldu¤u ve hicrî ikiyüzaltm›flbefl
veyâ ikiyüzaltm›flalt› senesinde Sermenrayda, yer alt›nda
kayboldu¤u, annesi onu bekledi¤i hâlde ç›kmad›¤› inanc›ndad›rlar.
Annesi Ümmi veled bir câriye idi.Annesinin isminin Saykal,
Sevsen, Nercis veyâ baflka oldu¤u söylenmifldir. Hicretin
ikiyüzellisekizinci senesinde Ramezân ay›n›n yirmiüçünde
Sermenrayda do¤du. Hicretin ikiyüzellibeflinde fia’bân ay›n›n
ortas›nda do¤du¤u da söylenmifldir.
¥ ‹mâm-› Askerî Ebû Muhammed Zekînin “rad›yallahü
anh” teyzesi flöyle anlatm›fld›r: Bir gün ‹mâm-› Askerînin
“rad›yallahü anh” yan›na gitmifldim. Bana, teyzeci¤im bu
gece bizim evde kal. Allahü teâlâ bize bir halef, yerimize geçecek
bir evlâd verecekdir, buyurdu. O¤lun kimden olacak,
han›m›n Nercisde bir hâmilelik hâli yokdur, dedim. Teyzeci¤im,
Nercis hâmilelik yükünü çekmeyecek, ancak do¤um
vaktinde belli olacak buyurdu. O gece orada kald›m. Gece
yar›s› geçince, kalk›p teheccüd nemâz› k›ld›m. Nercis de teheccüde
kalkd›. Kendi kendime sabâh yaklafld›, Ebû Muhammedin
söyledi¤i do¤um alâmetleri görünmüyor, dedim.
O s›rada Ebû Muhammed ‹mâm-› Askerî odas›ndan bana
seslenerek, teyzeci¤im, acele etme, Nercisin bulundu¤u odaya
git, dedi. Gitdim. Nercis beni karfl›lad›. Vücûdu titriyordu.
Onu ba¤r›ma basd›m. ‹hlâs sûresini, Kadr sûresini ve
Âyet-el kürsîyi okudum. Nercisin do¤acak olan çocu¤u da
karn›nda okuyordu. Sonra oda ayd›nland›. Bakd›m çocuk
do¤mufl ve yerde yat›yordu, hemen kald›rd›m. O s›rada
‹mâm-› Askerî odas›ndan seslenerek, teyzeci¤im o¤lumu
getir, dedi. Çocu¤u sar›p götürdüm. Çocu¤u al›p, mubârek
dilini a¤z›na götürüp, Allahü teâlân›n izniyle konufl buyur-
– 392 –