fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

dim. O gün evlendim ve iki bin dinâra sâhib oldum.
¥ Bir kimse flöyle anlatm›fld›r: Babam baytâr idi. ‹mâm-›
Askerî hazretlerinin hayvânlar›na bakard›. Halîfe Müsteînin
bir kat›r› vard›. De¤il binmek, bak›c›lardan kimse ona e¤er
vuram›yordu. Halîfenin yak›n dostlar›ndan biri, bu kat›r›
‹mâm-› Askerî Hasen bin Alîye “rad›yallahü anh” götürsün.
Ya bunu terbiye edip, binecek duruma getirir veyâ kat›r onu
helâk eder, dedi. Halîfe, ‹mâm-› Askerî hazretlerini ça¤›rd›.
Gelip serây›n kap›s›ndan içeri girince, kat›r› avluya ç›kard›lar.
‹mâm-› Askerî “rad›yallahü anh” kat›ra yaklafl›p, mubârek
elini sa¤r›s›na sürdü. Kat›r terledi. Sonra halîfe Müsteînin
yan›na gitdi.Halîfe ona hürmet gösterdi ve yan›na oturtdu.
Sonra bu kat›ra bir dizgin tak, dedi. ‹mâm-› Askerî hazretleri
de babama, bu kat›ra bir dizgin tak, dedi. Halîfe ona dizgini
sen tak deyince, bafl›ndaki taylesan› ç›kar›p koydu ve kat›ra
dizgin vurdu. Sonra gelip yerine oturdu. Halîfe bu kat›ra
bir de e¤er vur, dedi. ‹mâm-› Askerî “rad›yallahü anh” yine
babama, bu kat›ra e¤er vur deyince, halîfe, e¤eri de sen vur,
dedi. Tekrâr yerinden kalk›p kat›ra e¤er ba¤lad›. Halîfe, bu
sefer, ne olur ona bir de bin, dedi. ‹mâm-› Askerî hazretleri
kat›ra binip, serây›n avlusunda dolafld›. Kat›r hiç serkefllik
yapmad›. Sonra kat›rdan indi. Halîfe bu kat›r› nas›l buldun
diye sorunca, bundan dahâ iyisini görmedim, dedi. Halîfe o
kat›r› ‹mâm-› Askerî hazretlerine hediyye etdi. O da babama
bunu tut götür, buyurdu. Babam kat›r› al›p götürdü. Kat›r hiç
serkefllik yapmad›.
¥ Bir kimse flöyle anlatm›fld›r: ‹mâm-› Askerînin “rad›yallahü
anh” huzûrunda fakîrlikden flikâyet etdim. Elinde bir
k›rbaç vard›. Onunla yeri kazd›. Beflyüz dinâr k›ymetinde bir
kal›p külçe alt›n ç›kard› ve bana verdi.
¥ Yine bir kimse flöyle anlatm›fld›r: Zindânda habs idim.
‹mâm-› Askerî hazretlerine bir mektûb yaz›p, zindân›n
darl›¤›ndan ve beni ba¤lad›klar› zincirlerin a¤›rl›¤›ndan flikâyet
etdim. Geçim s›k›nt›s› da çekdi¤imi yazacakd›m. Fekat
bunu yazma¤a utand›m. Mektûbumun cevâb›nda, bugün
ö¤le nemâz›n› evinde k›lacaks›n diye, yazm›fld›. O gün
– 390 –