fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

iznsiz evinize girmek bana çok zor geldi. Fekat bana böyle
emr edildi, dedim. O zemân, meâl-i flerîfi, (... Haks›zl›k edenler
hangi âk›bete döndürüleceklerini yak›nda bileceklerdir)
olan fiu’ârâ sûresi 227.ci âyet-i kerîmesini okudu.
¥ Halîfe Mütevekkil, ‹mâm-› Hâdîyi “rad›yallahü anh”
Medîneden Irak taraf›na ça¤›rd›. Sermenraya var›nca, onu
Hân-üssâd›k denilen kötü bir yerde konaklatd›lar. ‹mâm-›
Hâdî hazretlerini sevenlerden Sâlih bin Sa’îd huzûruna girip,
efendim cân›m size fedâ olsun, bunlar sizin k›ymetinizi
gizlemek ve nûrunuzu söndürmek istiyorlar. Çünki, sizi
böyle kötü bir yerde konaklatd›lar, dedi. ‹mâm-› Hâdî “rad›yallahü
anh” ona, ey ‹bni Sa’îd! Sen henüz bu derecede
misin buyurdu. Sonra mubârek eliyle iflâret etdi. Sâlih bin
Sa’îd flöyle demifldir: O s›rada güzel ba¤çeler içinde serâylar,
›rmaklar, hûrîler ve inci gibi dizilmifl vildânlar gördüm.
Hayrete düfldüm. Bana, ey ‹bni Sa’îd! Biz nerede olursak,
bunlar bizimle berâberdir. Biz bu kötü konaklama yerinde
de¤iliz, buyurdu.
¥ Bir kimse flöyle anlatm›fld›r: Hân›m›m hâmile idi. Bir
o¤lumun olmas› için ‹mâm-› Hâdî hazretlerinden düâ istedim.
O¤lun olacak, ad›n› Muhammed koy buyurdu. O¤lum
oldu ve ad›n› Muhammed koydum.
¥ Yine bir kimse anlatm›fld›r: Hân›m›m hâmile idi. Çocu-
¤umun o¤lan olmas› için ‹mâm-› Hâdîden “rad›yallahü anh”
düâ istedim. Çok k›z vard›r ki erkek evlâddan hayrl›d›r buyurdu.
K›z›m oldu.
¥ Bir flahs imâm-› Hâdîye “rad›yallahü anh”, Kûfe kâdîs›
bana çok eziyyet ediyor diye flikâyet etdi. Ona iki ay dahâ
sabr et buyurdu. ‹ki ay sonra o kâdî vazîfesinden at›ld›.
¥ Halîfe Mütevekkil evinde çeflîdli kufllar bulundururdu.
Kufllar›n sesinden gelenlerin sözlerini anlayamazd›. Gelenler
de Mütevekkilin sözlerini anlayamazlard›. ‹mâm-› Hâdî “rad›yallahü
anh” gelip içeri girince, kufllar susar, ç›k›nca, tekrâr
ötme¤e bafllarlard›.
– 387 –