fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

ce¤im diye, nezr etdi. Bir gün halîfe Mütevekkilin yak›n
adamlar›ndan Feth bin Hâkân, ‹mâm-› Hâdîden de “rad›yallahü
anh” bir ilâc soral›m, dedi. Bir kimse göndererek ondan
ilâc sordurdular. ‹mâm-› Hâdî hazretleri, falan fleyi ç›ban›n
üzerine koyun, Allahü teâlân›n izniyle fâideli olur, dedi. Bu
haber Mütevekkilin meclisine ulafl›nca, orada bulunanlar gülüfldüler
ve alay etdiler. Feth bin Hâkân tecribe edelim, zarar›m›z
olmaz dedi. ‹mâm-› Hâdî hazretlerinin söyledi¤i fleyi ç›ban›n
üzerine koydular. Ç›ban yar›l›p, içindeki cerâhat boflald›.
Halîfe Mütevekkilin iyilefldi¤ini annesi duyunca, on bin dinâr›
bir keseye koydu ve kendi mührüyle kesenin a¤z›n›
mührleyerek, ‹mâm-› Hâdî hazretlerine gönderdi.
Halîfe Mütevekkil tam s›hhate kavufldukdan bir kaç gün
sonra, bir kimse halîfeye ‹mâm-› Hâdînin “rad›yallahü anh”
yan›nda çok mâl ve say›s›z silâh var diye flikâyet etdi. Halîfe,
vezîri Sa’îde, gece yar›s› ‹mâm-› Hâdînin evine girmesini
ve orada buldu¤u mâl ve silâhlar› kendisine getirmesini emr
etdi. Vezîr Sa’îd flöyle anlatm›fld›r: Yan›ma bir merdiven ald›m.
Gidip evinin dam›na ç›kd›m ve bacadan içeri girdim.
Karanl›k oldu¤undan ne tarafa gidece¤imi flafl›rd›m. O s›rada
‹mâm-› Hâdînin “rad›yallahü anh” sesini duydum. Ey
Sa’îd! Biraz bekle, mum getirsinler, buyurdu. Mum gelince,
afla¤› indim. ‹mâm-› Hâdî hazretleri yünden bir elbise giymifl,
bafl›nda da yünden bir takke vard›. Has›r bir seccâde
üzerinde k›bleye karfl› oturuyordu. Ey Sa’îd! ‹flte odalar,
ara buyurdu. Odalar› arad›m, bana söylendi¤i gibi mâl ve silâh
yokdu. Sâdece halîfe Mütevekkilin annesinin gönderdi-
¤i kese, a¤z› mührlü olarak duruyordu. Onun yan›nda
mührlü bir kese dahâ vard›. ‹mâm-› Hâdî hazretleri seccâdeye
de bak buyurunca, seccâdeyi kald›rd›m. Alt›nda k›n›nda
sokulu bir k›l›c vard›. Keseleri ve k›l›c› ald›m, Mütevekkile
götürdüm. Halîfe Mütevekkil annesinin mührüyle
mührlü keseyi görünce merâk edip sordu. Hâdiseyi anlatd›lar.
Halîfe Mütevekkil bir kese dinâr da kendisi koyup, getirdiklerimi
aynen geri götürmemi emr etdi. ‹mâm-› Hâdî
hazretlerinin huzûruna var›p, mahcûb bir hâlde, efendim,
– 386 –