fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

mifldi. Bal›k yar› canl› idi. Me’mûn hayret etdi. Bal›¤› kendi
eline ald› ve geri döndüler. Yine ‹mâm-› Muhammed Takînin
“rad›yallahü anh” arkadafllar›yla birlikde bulundu¤u yoldan
geçiyorlard›. Bütün çocuklar yoldan kaçd›lar. Muhammed
Takî “rad›yallahü anh” yerinden ayr›lmad›. Me’mûn
yan›na gelip, ey Muhammed, elimdeki nedir diye sordu. Allahü
teâlâ denizde küçük bir bal›k yaratd›. Melik ve halîfenin
do¤an kufllar› da onu avlad›. Bunu bana Resûlullah›n
“sallallahü aleyhi ve sellem” Ehl-i beytinin sülâlesi haber
verdi, buyurdu. Me’mûn hayret etdi ve ‹mâm-› Muhammed
Takînin yüzüne biraz dahâ bakd› ve sen hakîkaten ‹mâm-›
R›zân›n “rad›yallahü anh” o¤lusun, dedi. Ona ihsân ve ikrâmlar›n›
artd›rd›.
¥ Halîfe Me’mûnun k›z› ve ‹mâm-› Muhammed Takînin
“rad›yallahü anh” han›m› olan Ümmü Fadl, babas› Me’mûna
mektûb yazarak, ‹mâm-› Muhammed Takînin kendisinin
üzerine câriye ve han›m almak istedi¤ini flikâyet etdi.
Me’mûn cevâb yazarak, seni ‹mâm-› Muhammed Takîye verirken,
Allahü teâlân›n ona halâl etdi¤ini harâm etmedim.
Bundan sonra bana bu konuda flikâyet mektûbu yazma, dedi.
¥ ‹mâm-› Muhammed Takî “rad›yallahü anh” buyurdu
ki: Zâlimin adâletle geçen günü, mazlûmun zulm edilen gününden
dahâ a¤›r gelir. Câhiller ço¤al›nca, âlimler onlar aras›nda
garîblerdir. Musîbete sabr, kötülük yapan için musîbetdir.
Fâcirden yard›m ümîd eden, onu seven için en küçük
cezâ, mahrûm kalmakd›r. ‹ki kimse ebedî hastad›r; s›hhatli
oldu¤u hâlde perhîz yapan ve hasta oldu¤u hâlde perhîz yapmayan.
¥ Halîfe Me’mûn, k›z› Ümmü Fadl› ‹mâm-› Muhammed
Takî “rad›yallahü anh” ile nikâhlay›p, Medîneye gönderdi.
Akflama do¤ru Kûfeye ulafld›lar. Orada konaklay›p, bir mescide
girdiler. Mescidin avlusunda henüz yemifl vermemifl bir
sidre, Arabistân kiraz› vard›. ‹mâm-› Muhammed Takî hazretleri
bir ibrik su istedi. O a¤ac›n alt›nda abdest ald› ve nemâz
k›ld›. Nemâzdan sonra a¤ac›n dibine geldi. A¤aç tâze
– 382 –