fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

‹MÂM-I TAKÎ MUHAMMED B‹N ALÎ
“rad›yallahü anh”
‹smi Muhammed bin Alîdir. Oniki imâm›n dokuzuncusudur.
‹mâm-› Alî R›zân›n “rad›yallahü anh” o¤ludur. Künyesi
Ebû Ca’ferdir. Künyesi ve ismi ‹mâm-› Muhammed Bâk›ra
“rad›yallahü anh” benzedi¤i için kendisine Ebû Ca’fer-i Sânî
de denilmifldir. Lakab› Takî ve Cevâdd›r. Annesi Hayrzâne
veyâ Reyhâne ad›nda bir câriye idi. Hicretin yüzdoksanbeflinci
senesinde Receb ay›n›n onunda, Cum’a günü Medînede
do¤du. Hicretin ikiyüzyirminci senesinde, Zilhicce ay›n›n alt›s›nda
Sal› günü vefât etdi. Kabri Ba¤dâdda, dedesi Mûsâ Kâz›m›n
“rad›yallahü anh” kabrinin arkas›ndad›r.
‹mâm-› Muhammed Takî “rad›yallahü anh” dahâ küçük
yaflda iken, edebi ve ilmi o derece idi ki, halîfe Me’mûn ona
hayrân olup, k›z› Ümmü Fadl› ona nikâhlayarak Medîneye
göndermifldir. Me’mûn ona her sene bin dirhem gönderirdi.
¥ ‹mâm-› Muhammed Takî “rad›yallahü anh” babas›n›n
vefât›nda onbir yafl›nda idi. Ba¤dâd›n mahâllelerinin birinde
arkadafllar›yla bir yol üzerinde duruyorlard›. Halîfe
Me’mûn ava giderken o yoldan geçdi. Bütün çocuklar yoldan
kaçd›lar. ‹mâm-› Muhammed Takî “rad›yallahü anh”
yerinde durdu. Me’mûn gelip ona biraz bakd›. Allahü teâlâ
gönüllerde ona karfl› muhabbet vermifldi. Halîfe ona, arkadafllar›n
yoldan çekildiler, sen niçin durdun diye sordu. Yol
dar de¤il ki, ben kenâra çekilince yol aç›ls›n. Suçum da yokdur
ki, senden korkup kaçay›m. Sana hüsn-ü zann›m vard›r
ki, sen suçsuz kimseyi incitmezsin, buyurdu. Onun güzel
yüzü ve tatl› sözü, halîfe Me’mûnun çok hofluna gitdi. Senin
ismin nedir diye sordu. Muhammeddir, dedi. Kimin o¤lusun
diye sordu. ‹mâm-› Alî R›zân›n “rad›yallahü anh” o¤luyum,
dedi. Me’mûn babas›n› rahmetle and› ve ondan râz›
oldu¤unu söyledi. Sonra yoluna devâm etdi. fiehrden uzaklafl›nca,
yan›ndaki do¤an kufllar›ndan birini av için bir su
gölüne sald›. Do¤an kuflu gözden kayboldu ve bir müddet
sonra havâdan afla¤› indi. Pençesinde küçük bir bal›k getir-
– 381 –