fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

› üzümden birkaç dâne yidi, demifllerdir. Sonra üzümü b›rak›p
kalkd›. Me’mûn, nereye gidiyorsunuz diye sorunca, gönderdi¤in
yere gidiyorum, buyurdu. Mubârek bafl›na bir fley
örtmüfl oldu¤u hâlde d›flar› ç›kd›. Kendisiyle konuflmad›k.
Evine gitdi ve emri üzere kap›s› kilitlendi. Yata¤›n›n üzerine
yatd›. Ben evin içinde üzüntülü bir hâlde duruyordum. O s›rada
‹mâm-› Alî R›zâya “rad›yallahü anh” çok benzeyen, güzel
yüzlü, misk kokulu bir genç içeri girdi. Yan›na kofldum.
Kap› kilitli idi, nereden girdin, dedim. Beni Medîneden buraya
bir sâatde getiren kimse içeri ald›. Ben Hüccetullah Muhammed
bin Alînin babas›n›n yan›na girerken, bana sen de
gir diye söyledi, dedi. ‹mâm-› Alî R›zâ “rad›yallahü anh”
onu görünce, yerinden kalkd›. Kucaklay›p ba¤r›na basd› ve
iki gözünün aras›ndan öpdü. O da yüzünü babas›n›n yüzüne
koyup, gizlice bir fleyler konufldular, ben anlayamad›m. Sonra
‹mâm-› Alî R›zân›n dudaklar›n›n üstünde kardan beyâz
bir köpük gördüm. Sonra elini ‹mâm-› Alî R›zâ hazretlerinin
elbisesi ile gö¤sü aras›na sokdu. Serçe gibi bir fley ç›kar›p
yutdu. ‹mâm-› Alî R›zâ “rad›yallahü anh” kendinden geçip,
vefât etdi.
Muhammed bin Alî “rad›yallahü anh” bana: Ey Ebussalt,
kalk ambardan su ve tahta getir, dedi. Orada su ve tahta yokdur,
dedim. Sana söylediklerimi tut, dedi. Gidip su ve tahta
bulup getirdim. Y›kamak için yard›m edeyim, dedim. Bana
yard›m eden vard›r, buyurdu. Kendisi cenâzeyi y›kad›. Sonra
bana, ambarda bir dolapda kefen ve hanût, güzel koku
var, getir buyurdu. Gidip getirdim. Kefenledi. Tabut getir,
buyurdu. Marangoza yapd›rmak istedim. Ambarda var, buyurdu.
Gidip bakd›m, hiç benzerini görmedi¤im bir tabut
gördüm. Al›p getirdim. Cenâzeyi tabuta koydu ve iki rek’at
nemâz k›ld›. O henüz nemâz›n› bitirmeden tabut yükseldi,
evin dam› yar›l›p, oradan yukar› ç›kd›. Muhammed bin Alî
hazretlerine, flimdi halîfe Me’mûn gelirse ne yapar›z, dedim.
Sâkin ol, tabut biraz sonra geri gelir, bir Peygamber flarkda
ve vasîsi garbda vefât etse, Allahü teâlâ onlar›n bedenlerini
ve rûhlar›n› bir araya getirir, buyurdu. Henüz sözlerini bitir-
– 379 –