fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

mektûbun sonuna yaz›lm›fld›.
¥ Bir kimse flöyle anlatm›fld›r: Bir gün ‹mâm-› Alî R›zâ
“rad›yallahü anh” ile bir evin d›vâr›n›n dibinde oturuyorduk.
Sohbet ediyorduk. Âniden bir serçe gelip kendini onun önüne
atd›. Ötme¤e bafllad›. Izd›râbl› bir hâli vard›. ‹mâm-› Alî
R›zâ “rad›yallahü anh”, bu serçe ne diyor biliyormusun, buyurdu.
Ben de, Allahü teâlâ, Onun Resûlü ve Resûlullah›n
torunu (siz) dahâ iyi bilir, dedim. Serçe, bu evde bir y›lan oldu¤unu
ve yavrular›n› yiyece¤ini söylüyor. Kalk eve gir ve
y›lan› öldür, buyurdu. Eve girdim. ‹çerde bir y›lan dolafl›yordu.
Onu öldürdüm.
¥ Bir kimse flöyle anlatm›fld›r: Han›m›m hâmile idi.
‹mâm-› Alî R›zâ hazretlerinin huzûruna gitdim. Düâ buyurun
bir o¤lum olsun, dedim. Han›m›n iki çocu¤a hâmiledir, buyurdu.
Ayr›l›p giderken, birine Muhammed, di¤erine de Alî ismini
koyay›m, diye düflündüm. ‹mâm-› Alî R›zâ hazretleri beni
ça¤›rd›. Birine Alî ismini ver, birine de Ümmü Amr ismini koy
buyurdu. Çocuklar do¤du. Biri o¤lan, biri de k›zd›. Adlar›n›
Alî ve Ümmü Amr koydum. Bir gün anneme Ümmü Amr kimin
ismidir, diye sordum. Annemin ismi idi, dedi.
¥ Bir flahs flöyle anlatm›fld›r: Horasânda, ‹mâm-› Alî R›zâ
“rad›yallahü anh” hazretlerinden iflitdim. Buyurdu ki,
Medîneden beni ça¤›r›yorlar. Bütün çocuklar›m› toplay›p,
benim üzerime a¤laflmamalar›n› söyledim. Sonra oniki bin
akçeyi aralar›nda paylafld›rd›m. Art›k bundan sonra size,
dönmesem gerekdir, dedim.
¥ Me’mûn, ‹mâm-› Alî R›zâya “rad›yallahül anh” halîfe
olmas› için teklîfde bulundu. Kabûl etmedi. Bu taleb iki ay
sürdü. Sonunda, tehdîd hâlini ald›. Böylece kabûl etdi.
‹mâm-› Alî R›zâ “rad›yallahü anh” bir yaz› yaz›p, o yaz›n›n
sonuna flunlar› yazd›: Cefr ve câmia kitâblar› bunun z›dd›n›
gösterir. Fekat, bu ifl elimde olmadan gerçeklefldi, buyurdu
ve meâl-i flerîfi, (... Bana ve size ne yap›laca¤›n› bilmem...)
olan Ahkâf sûresi 9.cu âyet-i kerîmesini ve meâl-i flerîfi, (...
Hükm ancak Allah›nd›r. O hakk› anlat›r. O, hükm verenle-
– 377 –