fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

Resûlullah›n âli kuru çöllerde kal›yor,
Ziyâd›n âilesi s›rça köflklerde yafl›yor.
Ey Âl-i Resûl ve ilmin kayna¤› olanlar,
Her nefesde olsun sizlere dâimâ selâmlar.
Emîn yaflad›m, hayât›m› sizin vesîlenizle,
Îmân›m› kurtarma¤› umar›m sevginizle.
Ba’z› rivâyetlerde bu kasîdenin elli beyt oldu¤u bildirilmifldir.
Ehl-i beytin mubârek kabrlerinden de bahsedilmifldir.
Da’bel bin Alî el-Huzâî bu kasîdesini ‹mâm-› Alî R›zâya
“rad›yallahü anh” okurken:
Ba¤dâdda tertemiz bir zâta âid kabr vard›r,
Hak teâlâ onu odalarda korumakdad›r.
beytine gelince, ‹mâm-› Alî R›zâ “rad›yallahü anh”, Ey
Da’bel, bu k›sm›na bir beyt de ben ilâve edeyim. Kasîden bu
beytle bitsin, buyurdu ve flu beyti ilâve etdi:
Tûsda da garîb hâlde kalm›fl bir kabr olacak,
Gurbetin ac›s› tâ ci¤erlere oturacak.
Bunun üzerine flâir Da’bel, ey Resûlullah›n “sallallahü
aleyhi ve sellem” torunu! Bu kabr kimin kabri olur, diye sordu.
Buyurdu ki: O gurbetde kalan kabr benim kabrim olur.
Bu sebeble Tûs, Ehl-i beyti sevenlerin gidip geldi¤i yer olur.
O gurbetde kim benim kabrimi ziyâret ederse, k›yâmet gününde
afv edilmifl olarak benim yan›mda bulunur.
¥ Kûfeli bir kimse flöyle anlatm›fld›r: Kûfeden Horasâna
gidiyordum. K›z›m bana bir elbise vererek, bunu sat, bana
k›ymetli tafll› bir yüzük al, dedi. Merv flehrine var›nca,
‹mâm-› Alî R›zân›n “rad›yallahü anh” hizmetcileri geldiler.
Sendeki elbiseyi bize sat, ‹mâm-› Alî R›zân›n “rad›yallahü
anh” hizmetcilerinden biri vefât etdi. Ona kefen yapaca¤›z,
dediler. Bende elbise yok, dedim. Gidip tekrâr geldiler.
Efendimiz sana selâm söylüyor, k›z›n sana bir elbise vermifl.
Onu sat›p yüzük alacakm›fls›n. ‹flte paras›n› getirdik, dediler.
Elbiseyi onlara satd›m. Sonra kendi kendime gidip
– 374 –