fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

Abdüllah›n ve Fâz›l›n yeridir bu beldeler,
Onlar da’vetci Resûlün pâk sülâlesidirler.
Bu diyârlar nemâz k›l›nan takvâ yerleridir,
Oruc, temizlik, ihsân, iyilik beldeleridir.
Çok kerre indi Cibrîl-i Emîn bu diyârlara,
Allahdan selâm, medh getirdi Resûlullaha.
Vahyin indi¤i, ilmlerin kayna¤› yerlerdir,
Hakk›n, hakîkatin ö¤renildi¤i beldelerdir.
Bu beldelerde seyrân ederken Ahmed-i Muhtâr,
Kendisine vahyin geldi¤i yerlerdir bu diyâr.
Hani ilk sâkinleri, da¤›td› bizi ayr›l›k,
fiimdi gurbetlerde hep fânî olmufllar art›k.
Resûlullah›n yak›nlar›, vârîsleri onlar,
Büyüklerin en üstünü, en hayrl›s›d›rlar.
Onlard›r k›tl›klarda insanlar› doyuranlar,
Bu sebeble bereketle flereflenendir onlar.
Kabûl olunmaz hem nemâzlar›m›z salevâts›z,
Olursak nemâzlar›m›zda onlara düâs›z.
Onlard›r, hem do¤ru yolun adâlet rehberleri,
Onlard›r, hatâdan kusûrdan necât sebebleri.
Rabbim, kalbimde hidâyet ve basîreti artd›r,
Onlara iyilikde hep ifltiyâk›m› artd›r.
Resûlullah›n diyâr› bu yerler ›ss›z kalm›fl,
Ziyâd›n yurduna bak, bafldan bafla ma’mûr olmufl.
Resûlullah›n diyâr›n›n kubbeleri çökmüfl,
Ziyâd›n âlinin ise köflkleri muhkem olmufl.
Evlâd-› Resûlün harîmi esîr ediliyor,
Ziyâd›n âilesi emân içinde yafl›yor.
Âl-i Resûlün boyunlar›ndan kanlar ak›yor,
Âl-i Ziyâd ayaklar›na zînetler tak›yor.
– 373 –