fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

yald›zl› gömle¤i bile ona verdi, dedi. Hârûn Reflîd bu habere
k›z›p, Alî bin Yaktîni yan›na ça¤›rtd›. Sana verdi¤im gömle¤i
ne yapd›n, diye sordu. Alî bin Yaktîn, o gömlek bendedir, dedi.
Hârûn Reflîd onu hemen getir, dedi. Alî bin Yaktîn bir kölesini
ça¤›r›p, benim serây›mda falan odaya git, anahtâr›n› falan
câriyeden iste. O odada bir sand›k vard›r. Kapa¤›n› aç,
içinde mührlü bir kutu göreceksin. O kutuyu buraya getir,
dedi. Kölesi hemen gidip kutuyu getirdi. Kutuyu aç›p, içinde
o gömle¤i gördüler. Güzel kokular sürülmüfldü. Hârûn Reflîd
bu durumu görünce öfkesi yat›fld›. Alî bin Yaktîne bu gömle-
¤i yerine gönder, hât›r›n› hofl tut. Bundan sonra senin hakk›nda
söylenen sözlere ald›rmam, dedi.
¥ ‹mâm-› Mûsâ Kâz›m›n “rad›yallahü anh” sevenlerinden
biri flöyle anlatm›fld›r: Halîfe Mehdî, ‹mâm-› Mûsâ Kâz›m›
“rad›yallahü anh” Ba¤dâda ilk def’a ça¤›rm›fld›. Mûsâ Kâz›m,
bana yol hâz›rl›¤› için çarfl›dan ba’z› ihtiyâc olan fleyleri sat›n
almam› söyledi. Yüzüme bak›p, seni pek ziyâde gaml› ve
üzüntülü görüyorum, ne oldu diye sordu. Ben de nas›l üzülmeyeyim
ki, bir zâlimin yan›na gidiyorsunuz. Âk›betinizin ne
olaca¤› belli de¤ildir, dedim. Bana hiç korkma, falan ayda falan
gün geri gelece¤im. Akflam vaktinde beni beklersin, buyurdu.
Ay ve günleri say›yordum. ‹flâret buyurdu¤u gün olmufl
ve günefl batmas›na az bir zemân kalm›fld›. Kimsenin
geldi¤ini göremiyordum. fieytân akl›ma vesvese düflürdü.
Kalbimde bir flübhe uyanmas›ndan korkuyordum. Beni büyük
bir ›zd›râb kaplad›. O s›rada Irak taraf›ndan yolda bir karart›
gördüm. Mûsâ Kâz›m “rad›yallahü anh” önde bir kat›ra
binmifl geliyordu. Bana ey falan diye seslendi. Buyurun ey
Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” evlâd›, efendim,
dedim. Az kals›n kalbine flübhe düflüyordu de¤il mi, buyurdu.
Evet öyle olacakd›, dedim. Elhamdülillah o zâlimden selâmetle
kurtulduk. Beni bir def’a dahâ götürecekler. O zemân
kurtulamayaca¤›m, buyurdu.
¥ Bir kimse flöyle anlatm›fld›r: Medînede mücâvir olarak
kal›yordum ve kirâl›k bir evde oturuyordum. Mûsâ Kâz›m›n
“rad›yallahü anh” sohbetlerine devâm ediyordum. Bir gün
– 366 –