fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

d›r. Yahyâ bin Hâlid Bermekînin Hârûn Reflîdin emriyle
onu flehîd etmek için hurma içinde zehr verdi¤ini söylerler.
Zehr verildi¤i gün Mûsâ Kâz›m “rad›yallahü anh”, bu gün
bana zehr verdiler. Yar›n vücûdum sarar›r. Sonra vücûdumun
yar›s› k›zaracakd›r. Ertesi gün de siyâh olacakd›r. O zemân
vefât ederim, buyurmufldu. Söyledi¤i gibi aynen olmufldur.
Fazîletleri, kerâmetleri ve menk›beleri pek çokdur. O
zemân›n âbidleri, kerîm ve seçilmifl kimseleri, ondan çok
kerâmetler ve hârikül’âde hâller zuhûr etmifldir, demifllerdir.
¥ Mu’teber kitâblarda, fiakîk-i Belhînin “kuddise sirrûh”
flöyle anlatd›¤› rivâyet edilmifldir: Hacca gidiyordum. Fârisiyyeye
u¤rad›m. Orada güzel yüzlü, bu¤day benizli, yün
kaftân giyinmifl, bafl› sar›kl› ve ayaklar›nda na’lin bulunan
bir genç gördüm. ‹nsanlardan ayr› bir yerde yaln›z oturuyordu.
Kendi kendime bunun sofiyyeden olmas› lâz›md›r.
Herhâlde bu yolda müslimânlara yük olmak istiyor. Gidip
ona biraz serzeniflde bulunay›m, dedim. Yan›na yaklafl›nca
bana, Ey fiakîk diye ismimle hitâb ederek, meâl-i flerîfi, (Ey
îmân edenler! Zandan çok sak›n›n›z. Çünki, zann›n bir k›sm›
günâhd›r...) olan, [Hucûrât sûresi 12.ci] âyet-i kerîmesini
okudu. Sonra kalk›p bir tarafa do¤ru gitdi. Kendi kendime,
bu zât sâlih bir kimse olmal›, ismimi ve kalbimden geçeni
bildi, dedim. Halâllefleyim diye arkas›ndan gitdim. Ne
kadar h›zl› yürüdüysem de ona yetiflemedim. Baflka bir konak
yerine var›nca, onu yine gördüm. Nemâz k›l›yordu ve
bütün a’zâlar› titriyordu. Gözlerinden yafllar ak›yordu. Nemâz›n›
bitirsin de gidip, halâllefleyim diye bekledim. Nemâz›n›
bitirince yan›na yaklafld›m. Bana, ey fiakîk diyerek, meâl-i
flerîfi (Do¤rusu ben tevbe edeni, inan›p yararl› ifl iflleyerek
do¤ru yola gireni afv ederim) olan [Tâhâ sûresi 82.ci]
âyet-i kerîmesini okudu. Sonra beni b›rak›p oradan uzaklafld›.
Kendi kendime bu genç ebdâllerden olmal›, ikinci
def’a ismimi ve kalbimden geçeni bildi, dedim. Dahâ sonra
onu baflka bir konak yerinde yine gördüm. Bir kuyunun ba-
– 364 –