fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

öyle geldim, dedim. Sonra bir dahâ böyle yapmayaca¤›ma
tevbe edip, d›flar› ç›kd›m.
¥ Bir kimse flöyle anlatm›fld›r: Bir arkadafl›m vard›. Halîfe
Mensûr onu habs etmifldi. Bir hac mevsiminde, Arafâtda
ikindi nemâz›ndan sonra, Ca’fer-i Sâd›k hazretlerini gördüm.
Habsde olan arkadafl›m› sordu. Hâlâ habsdedir dedim.
O ânda ellerini kald›r›p, arkadafl›m için düâ etdi. Biraz sonra
da yemîn ederek, arkadafl›n› arefe günü ikindi nemâz›ndan
sonra sal›verdiler, buyurdu.
¥ Bir kimse flöyle anlatm›fld›r: Mekkede bir elbise sat›n
alm›fld›m. Kendime kefen olsun diye ölünceye kadar saklama¤›
düflünüyordum. Arafâtdan Müzdelifeye gitdi¤imizde, o
elbiseyi kaybetdim ve çok üzüldüm. Sabâhleyin Minâya gidince,
Mescid-i Hîfde oturmufldum. O s›rada birisi gelip, seni
Ca’fer-i Sâd›k hazretleri ça¤›r›yor, dedi. Gidip selâm verdim
ve huzûrunda oturdum. Bana, istersen, sana bir elbise
vereyim, vefât›ndan sonra kefenin olur, buyurdu. ‹yi olur,
zâten bir elbisem kayboldu, dedim. Hizmetcisi bir elbise getirdi.
Aynen kaybetdi¤im elbise gibi idi. Bunu al ve Allahü
teâlâya ›smarla buyurdu.
¥ Bir zât flöyle anlatm›fld›r: bir gün ‹mâm-› Ca’fer-i Sâd›k
“rad›yallahü anh” ile Mekkede giderken, bir kad›n yan›nda
çocuklar›yla a¤lafl›yorlard›. Önlerinde bir inek ölüsü vard›.
Ca’fer-i Sâd›k hazretleri bu nedir diye sordu. Kad›n, biz bu
ine¤in sütüyle geçiniyorduk. fiimdi öldü, ne yapaca¤›m›z› flafl›rd›k,
dedi. Ca’fer-i Sâd›k “rad›yallahü anh” kad›na, istermisin
Allahü teâlâ bu ine¤i diriltsin buyurdu. Kad›n, bu musîbet
yetmiyormufl gibi, bir de benimle alay m› ediyorsun, dedi.
Hây›r, alay etmiyorum buyurarak, mubârek aya¤› ile ine¤in
ölüsüne dokundu. Hayvân cânlan›p, aya¤a kalkd›. O s›rada
Ca’fer-i Sâd›k hazretleri kalabal›¤›n aras›na kar›fl›p kayboldu.
Kad›n, bu ifli yapan›n kim oldu¤unu anlayamad›.
¥ Yine bir zât flöyle anlatm›fld›r: ‹mâm-› Ca’fer-i Sâd›k hazretleriyle
hacca gidiyorduk. Bir kuru hurma a¤ac›n›n alt›nda
konaklad›k. Mubârek dudaklar›n› k›p›rdatd›. Ne okudu¤unu
– 360 –