fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

d›yallahü anh” her sözünün do¤ru oldu¤unu bilirlerdi. Bir
sene sonra ‹mâm-› Muhammed Bâk›r ve onun sözlerine inananlar
âileleriyle birlikde Medîneden ç›kd›lar. Sonra Nâfi’
bin Ezrâk, ordusuyla Medîneye geldi. ‹mâm-› Muhammed
Bâk›r›n bildirdi¤i gibi çok kimseyi katl etdi. Bu hâdiseden
sonra, Medîneliler ‹mâm-› Muhammed Bâk›r›n “rad›yallahü
anh” her sözü do¤rudur, her sözüne inan›r›z, ne söylerse sözünden
ç›kmay›z. Çünki o, Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve
sellem” Ehl-i beytindendir. O aslâ yalan söylemez, dediler.
‹MÂM-I CA’FER-‹ SÂDIK
“rad›yallahü anh”
‹mâm-› Ca’fer-i Sâd›k “rad›yallahü anh” oniki imâm›n alt›nc›s›d›r.
Künyesi Ebû Abdüllahd›r. Künyesine Ebû ‹smâ’îl
de denilmifldir. Lakablar›ndan en meflhûru Sâd›kd›r. ‹mâm-›
Muhammed Bâk›r›n o¤ludur. Annesi Ümmü Fermûdedir.
Ümmü Fermûde, hazret-i Ebû Bekrin torunu Kâs›m bin Muhammedin
k›z›d›r. Ümmü Fermûdenin annesi ise Esmâ binti
Abdürrahmân bin Ebî Bekr-is-S›ddîkd›r “rad›yallahü teâlâ
anhüm ecma’în”. Bu sebeble Ca’fer-i Sâd›k “rad›yallahü
anh” “Ebû Bekr-i S›ddîk beni iki def’a dünyâya getirdi” buyurmufldur.
Bu sözüyle bir neseb yönünden, bir de ma’nevî
yönden ba¤l›l›¤›na iflâret etmifldir. Çünki, tesavvuf yolunun
silsilesi iki olup, biri babas› ‹mâm-› Muhammed Bâk›ra, ondan
‹mâm-› Zeynel’âbidîne, ondan hazret-i Hüseyne, ondan
hazret-i Alîye ulafl›r. [Bu yol (Vilâyet yolu)dur.] ‹kinci silsilesi
annesinin babas› Kâs›m bin Muhammed bin Ebî Bekre
ulafl›r. Ondan Selmân-› Fârisîye, ondan da hazret-i Ebû
Bekr-i S›ddîka ulafl›r. [Bu yol (Nübüvvet yolu)dur.] Nitekim,
hazret-i Îsân›n “salevâtullahi alâ nebiyyinâ ve aleyhi”, “Bir
kimse iki kerre do¤urulmad›kca” [ya’nî, vilâyet mertebesine
de ulaflmad›kca, âlem-i melekûta yol bulamaz] buyurdu¤u
söz, bu ma’nâya iflâretdir.
Ca’fer-i Sâd›k “rad›yallahü anh”, Medînede hicretin sekseninci
senesinde do¤du. Hicretin seksenüçüncü senesinde,
Rebî’ül-evvel ay›n›n yirmi yedisinde pazartesi günü do¤du¤u
– 354 –