fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

zûruna geldi. Mensûr Devânîkî ise uzak bir yerde oturdu.
‹mâm-› Muhammed Bâk›r, Mensûr niçin yan›m›za gelmiyor
diye sordu. Dâvüd bin Süleymân bir özr beyân etdi. Bunun
üzerine ‹mâm-› Muhammed Bâk›r hazretleri dedi ki: Çok
zemân geçmeden Mensûr vâlî olacakd›r. fiarka ve garba mâlik
olacakd›r. Ömrü uzun olacak ve kendisinden önce kimsenin
sâhib olmad›¤› hazînelere ve câriyelere sâhib olacakd›r.
Dâvüd bin Süleymân, Mensûr Devânîkînin yan›na gidip,
bunlar› ona söyledi. Bunun üzerine Mensûr Devânîkî,
‹mâm-› Muhammed Bâk›r›n huzûruna geldi. Büyüklü¤ünüzden
ve heybetinizden dolay› huzûrunuza gelemedim, dedi.
Sonra benim için ba’z› fleyler söylemiflsiniz, dedi. Evet
söylediklerim do¤rudur, buyurdu. Mensûr Devânîkî, bizim
mülkümüz sizinkinden çok mu olacak diye sordu. Evet, buyurdu.
Benden sonra mülküm o¤ullar›ma kal›r m›, dedi.
Evet kal›r buyurdu. Bizim mülkümüz ve saltanat›m›z m› çok
olacak, yoksa Benî Ümeyyenin ki mi çok olacak diye sordu.
Sizin mülkünüz ve saltanat›n›z çok olacak. Hattâ çocuklar›n
top ile oynad›klar› gibi, o¤ullar›n bu mülk ile oynayacaklar.
Bunu babamdan duymufldum, buyurdu. Mensûr Devânîkî
iflâret edilen mülke ve saltanata kavuflunca, ‹mâm-› Muhammed
Bâk›r›n “rad›yallahü anh” o sözlerine hayret ederdi.
¥ Gözleri görmez olan Ebû Basîr flöyle anlatm›fld›r: Bir
gün ‹mâm-› Muhammed Bâk›ra “rad›yallahü anh” dedim
ki, siz Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” zürriyyetindensiniz.
Evet buyurdu. Resûlullah bütün Peygamberlerin
vârisidir, dedim. Evet onlar›n ilmlerine vâris olmufldur,
buyurdu. Siz de Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem”
ilminden mîrâs al›yorsunuz, dedim. Evet buyurdu. O hâlde,
sizde ölüleri dirilten, körlerin gözlerini açan, baras hastal›¤›n›
iyilefldiren, evlerdeki yiyeceklerden ve eflyâlardan
haber veren kuvvet varm›d›r, dedim. Evet, Allahü teâlân›n
izniyle vard›r, buyurdu. Sonra bana yan›ma yaklafl, buyurdu.
Yaklafld›m, mubârek elini yüzüme sürdü ve gözlerim
aç›ld›. Da¤lar›, sahrâlar›, yeryüzünü ve gökyüzünü gör-
– 350 –