fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

Alî bin Hüseyn bin Alî bin Ebî Tâlibim dedi. Sonra gözden
kayboldu. Gö¤e mi ç›kd›, yoksa yere mi gizlendi, anlayamad›m.
¥ Bir zât flöyle anlatm›fld›r: ‹mâm-› Muhammed Bâk›rdan
“rad›yallahü anh”, mü’minin Allahü teâlâ üzerindeki
hakk› nedir, diye sordum. Benden yüzünü çevirdi. Tekrâr
sordum, cevâb vermedi. Üçüncü def’a sorunca, mü’minin
Allahü teâlâ üzerindeki hakk› fludur ki, flu hurma a¤ac›na
gel deyince, o hurma a¤ac›n›n gelmesidir, buyurdu. Bir de
bakd›m ki, iflâret etdi¤i hurma a¤ac› gelme¤e bafllad›. Hurma
a¤ac›na, yerinde dur, bu sözümle senin gelmeni kasdetmedim,
buyurdu.
¥ Bir flahs flöyle anlatm›fld›r: Muhammed Bâk›r›n “rad›yallahü
anh” evine gitdim. Kap›y› çald›m. Genç bir câriye
kap›y› açd›. Elimi câriyeye dokunarak, efendine, kap›da falan
kimse var diye söyle, dedim. O s›rada içerden, içeri gir,
annesiz kalas›n diye bir ses geldi. ‹çeri girdim ve ben ona bir
kötü fley yapmad›m, dedim. Do¤ru söylüyorsun. Fekat bu d›vârlar›n
size perde oldu¤u gibi, bize de perde oldu¤unu mu
zan ediyorsun. O zemân fark›m›z ne olacakd›r. Sak›n bir dahâ
böyle bir fley yapma, buyurdular.
¥ Habbâbe-i Vâlibiyye, Muhammed Bâk›r›n “rad›yallahü
anh” ziyâretine gelmifldi. Niçin böyle seyrek geliyorsun, buyurdu.
Bafl›mda bir beyâzl›k var, o beni meflgûl ediyor, diye
cevâb verdi. Neresi oldu¤unu bana göster deyince, Habbâbe
bafl›ndaki beyâzl›¤› gösterdi. Mubârek elini onun bafl›ndaki
beyâzl›¤›n üzerine koydu. Beyâzl›k kayboldu. Sonra buna
bir ayna verin, bafl›na baks›n buyurdu. Habbâbe aynay› al›p
bakd›. Saç›ndaki beyâzl›k kaybolmufldu.
¥ Bir zât flöyle anlatm›fld›r: ‹mâm-› Muhammed Bâk›r
“rad›yallahü anh” ile Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem”
mescidinde idik. O günlerde ‹mâm-› Zeynel’âbidîn
“rad›yallahü anh” vefât etmifldi. O s›rada Dâvüd bin Süleymân
ile Mensûr Devânikî mescide geldiler. Dâvüd bin Süleymân,
‹mâm-› Muhammed Bâk›r›n “rad›yallahü anh” hu-
– 349 –