fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

aç›ld›, içeri girdim.
¥ Bir zât flöyle anlatm›fld›r: Bir gün Muhammed Bâk›r›
“rad›yallahü anh” ziyâret için evine gitdim. Baflkalar›n›n
içeri girmesine izn verdi¤i hâlde, bana izn vermedi. Çok
üzüldüm ve evime döndüm. O gece gözüme uyku girmedi.
Düflünceye dald›m. Kendi kendime kime gideyim, dedim.
E¤er mürcie f›rkas›na gitsem, onlar›n flöyle bozuk sözleri
vard›r. Kaderiyye f›rkas›na gitsem, onlar da flöyle flöyle
yanl›fl düflünüyorlar. Zeydiyye f›rkas›na gitsem, onlar flöyle
derler diye herbirinin bozuk ve sap›k fikrlerini düflünüyordum.
Ben bu düflüncelerde iken, sabâh ezân› okunma¤a
bafllad›. O s›rada kap›m çal›nd›. D›flar› ç›k›p, gelen kimseye
sen kimsin dedim. Ben Muhammed Bâk›r›n “rad›yallahü
anh” elçisiyim. Seni ça¤›r›yor, dedi. Hemen elbisemi giyip
gitdim. Muhammed Bâk›r›n “rad›yallahü anh” huzûruna
girince, bana ey falan kimse, Mürciyyeye, Kaderiyyeye,
Zeydiyyeye ve Hârûniyyeye niçin dönüyorsun, bize dön
buyurdu.
¥ Yine bir zât flöyle anlatm›fld›r: Mekke ile Medîne aras›nda
idim. Birden bire uzakda bir karart› gördüm. Ba’zen
görünüyor, ba’zen gözden kayboluyordu. Yaklafl›nca bakd›m
ki, yedi, sekiz yafllar›nda bir o¤lan çocu¤u idi. Bana selâm
verdi. Selâm›n› ald›m. Nereden geliyorsun, dedim. Allahü
teâlâdan geliyorum, dedi. Nereye gidiyorsun, dedim. Allahü
teâlâya gidiyorum, dedi. Yiyece¤in nedir, dedim. Takvâd›r,
dedi. Sen kimsin, dedim. Arablardan bir kimseyim,
dedi. Biraz dahâ aç›kla, dedim. Kureyflliyim, dedi. Biraz
dahâ aç›kla, dedim, Hâflimiyim, dedi. Dahâ aç›kla, dedim.
Hazret-i Alînin neslindenim dedi. Sonra flu ma’nâdaki fli’ri
okudu:
Öyle bir bereket havuzu üzereyiz ki biz,
Ondan ziyâdesiyle r›zklan›r mes’ûd oluruz.
Enbiyân›n kavufldu¤una, kavuflmad› kimse,
Hüsrânda kalmaz, bereketlendirdi¤imiz kimse.
Dahâ sonra, ben Muhammed (Bâk›r) bin Zeynel’âbidîn
– 348 –