fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

k›lard›, buyurdu.
¥ Bir zât flöyle anlatm›fld›r: Bir gün ‹mâm-› Muhammed
Bâk›r›n “rad›yallahü anh” huzûruna girmek için izn istedim.
‹çerde kardefllerinden birkaç kifli vard›r. Biraz bekle, buyurdu.
Biraz sonra huzûrundan oniki kifli ç›kd›. Dar elbiseler
giymifllerdi. Selâm verip geçdiler. Sonra ben içeri girdim.
Huzûrundan ç›kanlar› tan›mad›¤›m› ve kim olduklar›n› sordum.
Bunlar cinnîlerden olan kardefllerinizdir. Sizin gelip,
harâm ve halâlden sordu¤unuz gibi, onlar da gelip soruyorlar,
buyurdu.
¥ Muhammed Bâk›r hazretlerinin o¤lu Ca’fer-i Sâd›k
“rad›yallahü anhümâ” flöyle demifldir: Bir gün babam, ömrümden
befl seneden fazla kalmad›, buyurmufldu. Vefât edince
hesâblad›m. Tam befl sene geçmifldi.
¥ Bir zât flöyle anlatm›fld›r: ‹mâm-› Muhammed Bâk›r
“rad›yallahü anh” ile berâber Mekke ile Medîne aras›nda
yolda idik. O kat›ra binmifldi. Ben de bir merkebe binmifldim.
Bir ara da¤dan afla¤› bir kurd geldi, yaklafld› ve iki aya-
¤›n› kat›r›n e¤erine koyarak birfleyler söyledi. Muhammed
Bâk›r “rad›yallahü anh” dinledi. Sonra yürü git, dedi¤ini
yapd›m, buyurdu. Bana dönerek: Kurt ne dedi biliyormusun,
diye sordu. Allahü teâlâ ve Resûlü ve Resûlullah›n o¤lu dahâ
iyi bilir, dedim. Kurt diflisinin bir a¤r›ya tutuldu¤unu söyledi.
Düâ ediniz de kurtulsun ve senin dostlar›ndan hiç kimseye
benim neslim musallat olmas›n, dedi. Ben de düâ etdi-
¤imi söyledim, buyurdu.
¥ Selefden bir zât flöyle anlatm›fld›r: Mekkede idim.
Muhammed Bâk›r› “rad›yallahü anh” görme¤i çok arzû etdim.
Yola ç›k›p, Medîneye gitdim. Medîneye vard›¤›m gece
fliddetli ya¤mur ve so¤uk vard›. Gece yar›s› Muhammed
Bâk›r›n “rad›yallahü anh” evinin kap›s›na gitdim. Kap›y›
çalay›m m›, yoksa sabâh› bekleyeyim mi diye düflünüyordum.
O s›rada Muhammed Bâk›r›n “rad›yallahü anh” sesini
duydum. Câriyesine, falan kimse için kap›y› aç, bu gece
ya¤mura tutulmufl ve so¤ukdan üflümüfl, diyordu. Kap›
– 347 –