fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

et-i Hüseynden “rad›yallahü anh” sonra imâmet Zeynel’âbidînin
hakk›d›r, dedi.
¥ Kâ’beyi tavâf s›ras›nda bir erkekle bir kad›n›n elleri
Hacer-ül-esvede yap›fld›. Ne kadar u¤rafld›larsa da ellerini
ay›ramad›lar. O s›rada ‹mâm-› Zeynel’âbidîn “rad›yallahü
anh” oraya geldi. Mubârek elini onlara dokundurdu. Derhâl
elleri kurtuldu ve yollar›na gitdiler.
¥ Abdülmelik bin Mervân, Haccâca: Abdülmuttalib o¤ullar›n›
öldürmekden sak›n. Ebû Süfyân›n akrabâs› bu husûsda
afl›r› gitmifllerdi. Onlar›n saltanat› çabuk bitdi diye bir
mektûb yazarak gizlice gönderdi. Bu durum ‹mâm-› Zeynel’âbidîne
“rad›yallahü anh” ma’lûm oldu ve Abdülmelik
bin Mervâna: Falan gün falan sâatde Haccâca flöyle bir mektûb
yazd›n. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” bana
yapd›¤›n bu iflin Allahü teâlân›n r›zâs›na sebeb oldu¤unu,
mülkünü sende sâbit k›ld›¤›n› ve senin pâdiflâhl›k zemân›n›n
biraz dahâ uzad›¤›n› haber verdi diye bir mektûb yazd›.
Mektûbu bir hizmetcisine verip kendi devesiyle gönderdi.
Abdülmelik bin Mervân mektubu al›p mektûbdaki târîh ile
kendi mektûbunun târîhinin ayn› oldu¤unu görünce, bildirilenin
do¤ru oldu¤una inand›. Deveye götürebilece¤i kadar
hediyyeler yükleyip, ‹mâm-› Zeynel’âbidîne “rad›yallahü
anh” gönderdi.
¥ Minhâl bin Amr flöyle anlatm›fld›r: Hacca gitmifldim.
Zeynel’âbidîn Alî bin Hüseyne “rad›yallahü anh” u¤rad›m.
Bana Huzeyme bin Kâhil el-Esedîyi sordu. Ben Kûfede
iken hayâtda idi dedim. Ellerini kald›r›p, Allah›m! Huzeymeye
demirin ve ateflin harâretini tadd›r diye düâ etdi. Kûfeye
döndüm. Muhtâr bin Ebî Ubeyd dahâ önce yola ç›km›fld›.
Onunla eskiden dostlu¤um vard›. Ona yetifldim. Berâber
yola devâm etdik. Yolda bir yerde durdu. Birini bekliyordu.
O s›rada Huzeymeyi getirdiler. Muhtâr bin Ebî
Ubeyd, Allahü teâlâya hamd olsun ki seni elde etdim, dedi.
Sonra bir cellât ça¤›rd›. Emr etdi, Huzeymenin ellerini ve
ayaklar›n› kesdiler. Atefl yakmalar›n› istedi. Bir yük kam›fl
getirerek yak›p, Huzeymeyi ateflin içine atd›lar. O habîs
– 344 –