fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

dular. Allahü teâlâ size iyilikler ve hayrlar versin, diye düâ
ediyor, buyurdu.
¥ ‹mâm-› Zeynel’âbidîn “rad›yallahü anh” vefât edece-
¤i gece, o¤lu Muhammed Bâk›rdan “rad›yallahü anh” abdest
almak için su istedi. Suyu getirdiler. Bu suyun içinde
hayvân ölmüfldür, dedi. Mum ›fl›¤›nda dikkatle bakd›lar.
Suyun içinde bir fâre ölüsü vard›. Tekrâr su getirdiler. Abdest
ald› ve art›k vefât›m yak›nd›r buyurarak, vas›yyetini
yapd›.
¥ ‹mâm-› Zeynel’âbidînin “rad›yallahü anh” bir devesi
vard›. Ona binip Mekkeye gitdi. Vurma¤a hiç lüzûm kalmad›¤›
için, kamç›s› palanda as›l› dururdu. Medîneye döndükden
sonra, ‹mâm-› Zeynel’âbidîn vefât etdi. O devesi kabrine
gelerek gö¤sünü kabrin üzerine koyup inledi. ‹mâm-›
Muhammed Bâk›r “rad›yallahü anh” deveye, Allahü teâlâ
sana bereketler versin, kalk, dedi. Deve kalkmad›. Bunun
üzerine, kalkmas› için u¤raflmay›n, deve burada ölecek buyurdu.
Üç gün sonra deve orada öldü.
¥ Hazret-i Hüseyn “rad›yallahü anh” flehîd edildikden
sonra, Muhammed bin Hanefiyye “rad›yallahü anh”,
‹mâm-› Zeynel’âbidînin “rad›yallahü anh” yan›na gelip,
ben senin amcan›m, yafl›m senden büyükdür. ‹mâmete senden
dahâ çok lây›k›m. Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve
sellem” silâh›n› bana ver, dedi. ‹mâm-› Zeynel’âbidîn “rad›yallahü
anh”, amcac›¤›m, Allahü teâlâdan kork, hakk›n
olmayan bir fleyi isteme, dedi. Isrâr edince de, bir hâkime
gidelim, dedi. Muhammed bin Hanefiyye “rad›yallahü
anh” o hâkim kimdir diye sordu. Hacer-ül-esveddir, dedi.
Berâberce Hacer-ül-esvedin yan›na gitdiler. Ey amca, imâmete
kimin lây›k oldu¤unu sor, dedi. Muhammed bin Hanefiyye
“rad›yallahü anh” sordu. Hiç cevâb gelmedi.
‹mâm-› Zeynel’âbidîn “rad›yallahü anh” ellerini kald›r›p,
Hacer-ül-esvedi dile getirmesi için Allahü teâlâya düâ etdi.
Sonra Hacer-ül-esvede hitâb ederek, hazret-i Hüseynden
“rad›yallahü anh” sonra imâmete kimin lây›k oldu¤unu
söyle dedi. Hacer-ül-esved dile gelip, aç›k bir ifâde ile, haz-
– 343 –