fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

ildirince, ona vurarak, uzak ol ey mel’ûn dedi. fieytân uzaklafl›p
gitdi. ‹bâdetini temâmlamak için kalk›nca görmedi¤i
birisi üç def’a, sen Zeynel’âbidînsin, ya’nî ibâdet edenlerin
süsüsün diye seslendi.
Her abdest ald›¤›nda benzi sarar›r, vücûdu titreme¤e
bafllard›. Bu hâlin sebebini sorduklar›nda kimin huzûruna
ç›kaca¤›m› biliyor musunuz, buyururdu. Bir gün evinde nemâz
k›larken, evi yanma¤a bafllad›. Secdede idi. Ey Resûlullah›n
torunu, yang›n ç›kd›, yang›n ç›kd›, diye ba¤r›fld›lar.
Bafl›n› secdeden hiç kald›rmad›. Sonunda atefl söndü. Sizin
bu atefle ald›rmaman›z›n sebebi ve onu size fark etdirmeyen
fley nedir diye sordular. Âh›ret ateflini, Cehennem ateflini
düflünmekdir, buyurdu. Kerâmetleri ve hârikalar› çokdur.
¥ Zührî “rahmetullahi aleyh” flöyle anlatm›fld›r: Halîfe
Abdülmelik bin Mervân›n emriyle, Zeynel’âbidîn Alî bin
Hüseynin “rad›yallahü anh” ayaklar›n› a¤›r bendlerle, ellerini
ve boynunu da zincirlerle ba¤lam›fllard›. Bafl›na da nöbetçiler
koymufllard›. Onu görmek için izn istedim. Selâm
verip vedâlaflay›m, dedim. ‹zn verdiler. Huzûruna girdim.
Bir çad›r içinde idi. Onu o vaziyyetde görünce a¤lad›m.
Keflke senin yerine ben olsayd›m da, sen selâmet üzere olsayd›n,
dedim. Ey Zührî, sen beni bu ba¤larla ba¤l› ve huzûrsuz
mu zan edersin! ‹stesem bu ba¤lardan kurtulurum.
Fekat sana ve senin gibilere de böyle bir eziyyet yap›ld›¤›nda,
Allahü teâlân›n azâb› hât›rlan›rsa, bunlar kolay gelir,
buyurdu. Sonra ellerini ve ayaklar›n› zincirlerden kurtard›
ve ben bu ba¤larla iki konakdan fazla gitmeden kurtulaca-
¤›m dedi. Aradan dört gün geçdi. Bir de bakd›m ki, onu gözetlemek
için vazîfelendirilen bekçiler, Medînenin dört bir
taraf›nda dolaflarak onu ar›yorlard›. O bekçilerden ba’z›lar›
flöyle anlatd›lar. Biz bir yerde konaklad›k ve hepimiz onun
etrâf›n› sar›p, sabâha kadar hiç uyumadan gözetledik. Sabâhleyin
onu mahmîlin içinde göremedik. Zührî sözlerine
devâmla flöyle anlatm›fld›r. Sonra Abdülmelik bin Mervân›n
yan›na gitdim. Bana Zeynel’âbidîni “rad›yallahü anh”
– 340 –