fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

edildi¤i gün berâberdik. Fekat ben ona aslâ ok atmad›m ve
k›l›ç çekmedim ve flehîd edilmesine râz› de¤ildim. Hazret-i
Hüseyn “rad›yallahü anh” flehîd edildikden sonra, eve gelip,
yats› nemâz›n› k›ld›m ve yatd›m. Rü’yâmda bir adam
gördüm. Yan›ma gelip kalk, Muhammed aleyhisselâma cevâb
ver, dedi. Onunla benim aramda birfley yok dediysem
de, beni tutup, Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem”
huzûruna götürdü. Resûlullah› “sallallahü aleyhi ve sellem”
gördüm. Bir sahrâda üzüntülü hâlde oturuyordu. Huzûrunda
da elinde ateflden k›l›ç bulunan bir melek duruyordu.
Huzûruna yaklafl›p selâm verdim. Selâm›ma cevâb vermediler.
Uzun müddet durdukdan sonra, Resûlullah “sallallahü
aleyhi ve sellem” mubârek bafl›n› kald›rd› ve bana, “Benim
hurmetimi düflürdün, izzetimi öldürdün ve hakk›ma riâyet
etmedin” buyurdu. Ben, yâ Resûlallah! Ben ona ok atmad›m
ve bir fley yapmad›m, dedim. Evet, do¤ru söylüyorsun.
Fekat kâtillerin aras›nda idin, buyurdu. Sonra, yaklafl,
gel buyurdu. Yaklafld›m. Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve
sellem” önünde bir le¤en vard›. ‹çi kan ile dolu idi. Bu o¤lum
Hüseynin kan›d›r, buyurdu. O kandan gözlerime sürdü.
Uyand›¤›mda gözlerimin nûru gitmifl, görmez olmufldum!
¥ Yûnüs bin Yahyâ babas›ndan, o da dedesinden flöyle
rivâyet etmifldir: Mekkede bir kifli gördüm. Uzvlar› e¤ri
bü¤rü olmufldu. Ey insanlar! Beni evlâd-› Muhammede
“sallallahü aleyhi ve sellem” götürün, diyordu. Bir kaç kifli
yan›na gidip, ne istiyorsun, dediler. Ben falan kimseyim,
dedi. Hây›r yalan söylüyorsun, bahsetdi¤in kimsenin azâlar›
sa¤lam ve güzel yüzlüdür. Senin yüzün siyâh, azâlar›n
bozuk dediler. Vallahi ben falan kimseyim, anlatay›m, dinleyiniz,
dedi ve flöyle anlatd›: Ben hazret-i Hüseynin devecisi
idim. Bir yerde konaklam›fld›k. Hazret-i Hüseyn “rad›yallahü
anh” hâcet için bir yerde oturdu¤unda, gözüm
acem pâdiflâh›n›n k›z› fiehr-i Bânû ile evlendiklerinde hediyye
gelen bir kemere tak›ld›. ‹steyecekdim. Fekat heybetinden
çekinip isteyemedim. Kerbelâya geldik. O musîbet
– 336 –