fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

lerdir. Fât›maya söyleme, buyurdu. Hazret-i Alîye “rad›yallahü
anh” o¤lumun ad›n› ne koydun diye sordu. Yine hazreti
Hasenin “rad›yallahü anh” isminin konmas›nda oldu¤u gibi
karfl›l›kl› konufldular. Cebrâîl aleyhisselâm geldi. Yâ Muhammed
“aleyhisselâm”, o¤lunun ad›n› Hârûnun “aleyhisselâm”
di¤er o¤lunun ad›ndan koy, onun ad› fienberre idi.
Arabîde Hüseyn demekdir, dedi.
Hazret-i Hüseyn “rad›yallahü anh” ayaklar›ndan gö¤süne
kadar Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” çok benzerdi.
Hazret-i Hasen de “rad›yallahü anh” gö¤sünden bafl›na
kadar Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” çok benzerdi.
Bir gün hazret-i Ebû Bekr “rad›yallahü anh” hazret-i Haseni
“rad›yallahü anh” omuzuna kadar kald›rd›. Yemîn ederek,
Alîye “rad›yallahü anh” de¤il, Resûlullaha “sallallahü
aleyhi ve sellem” benziyor, dedi. Hazret-i Alî “rad›yallahü
anh” de tebessüm etdi.
Hazret-i Hasen “rad›yallahü anh” yaya olarak yirmibefl
kerre hac yapd›. Gençler onun binek hayvân›n› yan›nda çekip
götürürlerdi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”
bir gün minbere ç›km›fld›. Hazret-i Hasen de “rad›yallahü
anh” kuca¤›nda idi. Bir cemâ’ate bak›yor, bir de hazret-i
Hasene bak›yordu: (Bu benim o¤lum Seyyiddir. Allahü teâlâ
yak›nda bunun vâs›tas›yla iki müslimân askerinin aras›n›
bar›fld›r›r) buyurdu. Hazret-i Mu’âviye “rad›yallahü
anh”, hazret-i Hasenin “rad›yallahü anh” müslimânlar aras›nda
fitne ç›kmas›na aslâ râz› olmad›¤›n›, fitne ç›kmamas›n›
cân-› gönülden istedi¤ini biliyordu. Hazret-i Alî “rad›yallahü
anh” flehîd olunca, hazret-i Mu’âviye “rad›yallahü
anh” hazret-i Hasen “rad›yallahü anh” ile gizlice anlafld›.
E¤er bafl›na bir ifl gelirse, kendisinden sonra hazret-i Hasenin
“rad›yallahü anh” halîfe olmas› için sözlefldi. Hazret-i
Hasen “rad›yallahü anh” hutbeye ç›k›p: Ey müslimânlar!
Ben hiçbir zemân fitneyi sevmem! Bugün Mu’âviye “rad›yallahü
anh” ile sulh yapd›m. Bu ifli, ya’nî halîfeli¤i ona b›rakd›m.
E¤er hakk› ise, hakk› ona ulafld›. E¤er halîfelik benim
hakk›m ise, ümmet-i Muhammedin “aleyhisselâm” sa-
– 325 –