fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

yim. Bizim yan›m›zda bir kitâb vard›r. Îsâ aleyhisselâmdan
beri, mîrâs olarak bize intikâl etmifldir. ‹sterseniz okuyay›m,
dedi. Hazret-i Alî, oku, buyurdu. O kifli okuma¤a bafllad›.
Kitâbda Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” vasf› ve
ümmetinin vasflar› yaz›l›yd›. Sonunda da bu kilisenin yan›nda
Peygambere en yak›n olan meflr›k ehâlisini dîne, îmâna
getiren ve garb ehâlisiyle harb eden birisi konaklar. Ona göre
dünyâ, fliddetli f›rt›nal› bir günde rüzgâr›n savurdu¤u
kumdan dahâ hafîfdir. Ona göre, Allah yolunda ve Onun
muhabbetiyle ölmek, susam›fl kimsenin su içmesinden dahâ
kolayd›r. Ona yard›m eden, Allahü teâlân›n r›zâs›na kavuflur
ve onun yan›nda savafl›rken ölen flehîd olur, diye yaz›l› idi.
Sonra o kimse dedi ki: O Peygamber gönderildi. Ben o Peygambere
îmân etdim. Sen gelip buraya konaklay›nca huzûruna
geldim ki, art›k diri veyâ ölü hep seninle berâber olaca-
¤›m. Onun bu sözleri üzerine hazret-i Alî ve yan›nda bulunanlar
a¤lafld›lar. Sonra hazret-i Alî: Allahü teâlâya hamd
olsun ki, beni unutulanlardan eylemedi. Kitâb›nda zikr etdi,
dedi. Habbe-i Urnî sözlerine devâmla flöyle anlatm›fld›r:
Hazret-i Alî bana, bu kimse seninle birlikde kals›n, dedi.
Kuflluk ve akflam yemeklerinde onu yan›na ça¤›r›rd›. Leyletül-Harîrde,
harbin fliddetli bir zemân›nda o kimse flehîd oldu.
Hazret-i Alî “rad›yallahü anh” nemâz›n› k›ld›rd›, kabre
kendisi indirdi ve bu kimse Ehl-i Beyti seven bir kiflidir, buyurdu.
¥ ‹bni Abbâs “rad›yallahü anhümâ” flöyle anlatm›fld›r:
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Hudeybiye gününde,
Mekkeye do¤ru yola ç›kd›. Müslimânlar susad›lar. Hiçbir
yerde su bulamad›lar. Resûlullah Cahfede konaklad›.
“‹çinizden kim, birkaç kifliyle falan kuyuya gidip, kablara
su doldurup bize getirebilir. Allah›n Resûlü onu Cennet ile
müjdeliyor” buyurdu. Bir kifli kalk›p ben giderim, dedi. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” suculardan birkaç kifli
ile onu gönderdi. Selemetübni Ekvâ “rad›yallahü anh”
der ki, ben de onlarla berâberdim. O kuyuya yak›n bir yere
vard›k. Orada a¤açlar vard›. A¤açlar›n aras›ndan çok sesler
– 314 –