fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

¥ Emîr-ül mü’minîn hazret-i Alî “rad›yallahü anh” Berâ
bin Âzibe “rad›yallahü anh”, o¤lum Hüseyni “rad›yallahü
anh” flehîd edeceklerdir. O zemân sen hayâtda olacaks›n.
Ona yard›m etmeyeceksin, buyurdu. Hazret-i Hüseyn “rad›yallahü
anh” flehîd oldu. Berâ bin Âzib “rad›yallahü anh”
Emîr-ül mü’minîn hazret-i Alî do¤ru söyledi. Hazret-i Hüseyn
flehîd edildi. Ben ona yard›m etmedim, dedi. Piflmânl›k
duydu.
¥ Emîr-ül mü’minîn hazret-i Alî bir yolculu¤unda Kerbelâya
u¤rad›. Sa¤›na soluna bak›p a¤lad› ve geçdi. Buras› onlar›n
develerinin çökdürülece¤i yerdir ve katl olunacaklar›
makâmd›r, dedi. Yan›nda bulunan Eshâb›, ey Emîr-el
mü’minîn! Buras› neresidir, diye sordular. Buras› Kerbelâd›r.
Burada bir kavm öldürülecekdir. Onlar hesâbs›z Cennete
gireceklerdir, buyurdu. O s›rada bu sözün ma’nâs›n› anlayamad›lar.
Ancak Kerbelâ vak’as› olup, hazret-i Hüseyn flehîd
edilince anlafl›ld›.
¥ Hazret-i Alî “rad›yallahü anh” Kûfeden asker istemifldi.
Epeyce i’tirâzlardan sonra gönderdiler. Askerler gelmeden
önce, hazret-i Alî “rad›yallahü anh” oniki bin kifli geliyor
buyurdu. Eshâb-› kirâmdan biri demifldir ki, askerlerin
geçdikleri yere durdum. Teker teker sayd›m. Tam onikibin
kifli idiler.
¥ S›ffîn harbine giderken, hazret-i Alînin “rad›yallahü
anh” askerlerinin bir konak yerinde suya ihtiyâc› oldu. Her
ne kadar sa¤a sola koflufldurdular ise de, su bulamad›lar.
Hazret-i Alî, Eshâb›n› yoldan biraz sapd›rd›. Çölde bir kilise
göründü. Kilisede bulunanlardan su sordular. Buradan iki
fersâh uzakda su var, dediler. Eshâb›, hazret-i Alîye, izn verirsen
gidelim, herhâlde tâkat›m›z tükenmeden suya ulafl›r›z,
dediler. Hazret-i Alî oraya gitme¤e lüzûm yokdur, dedi. Sonra
kat›r›n› k›bleye do¤ru çevirdi. Bir yere iflâret ederek, buray›
kaz›n buyurdu. Biraz kazd›lar, büyük bir tafl ç›kd›. Tafl›
bir dürlü sökemediler. Hazret-i Alî, su bu tafl›n alt›ndad›r.
Gayret edin kald›r›n, dedi. Çok u¤rafld›lar. Fekat tafl› kald›ramad›lar.
Hazret-i Alî bu hâli görünce kat›r›ndan indi. Kol-
– 312 –