fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

‹MÂM-I ALÎ B‹N EBÎ TÂL‹B
“rad›yallahü anh”
Emîr-ül mü’minîn Alî bin Ebî Tâlib “rad›yallahü anh ve
kerremallahü vecheh”, (Tesavvufda, insanlara vilâyet yolunun
feyzlerinin ulaflmas›na vâs›ta olan) oniki imâm›n birincisidir.
Künyesi Ebül Hasen ve Ebû Türâbd›r. En çok sevdi¤i ismi,
Ebû Türâb idi. Kendisini bu ismle ça¤›r›nca sevinirdi. Bir
gün Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” k›z› hazret-i Fât›man›n
“rad›yallahü anhâ” evine gitdi. Hazret-i Alîyi “rad›yallahü
anh” göremeyince, amcam›n o¤lu nerede diye sordu.
Hazret-i Fât›ma “rad›yallahü anhâ” aram›zda birfley vâki’ oldu.
Üzülüp d›flar› gitdi. Benim yan›mda kaylûle yapmad›, dedi.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” hazret-i Alîyi bulmas›
için bir kimse gönderdi. O kimse arafld›r›p geldi ve hazret-i
Alînin mescidde kaylûle yapd›¤›n› söyledi. Kaylûle ö¤leden
önce biraz uyumakd›r. Geceyi ihyâ edenlere sünnetdir.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” mescide gitdi. Hazreti
Alîyi “rad›yallahü anh” uyumufl ve ridâs› üzerinden düfldü¤ü
için arkas›na toprak bulanm›fl oldu¤u hâlde buldu. Mubârek
eliyle topraklar› silip, “Kalk yâ Ebâ Türâb, kalk yâ Ebâ Türâb”
buyurdu.
Hazret-i Ömer “rad›yallahü anh” flöyle rivâyet etmifldir:
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”: (Ben kimin mevlâs›
isem, Alî de onun mevlâs›d›r. Beni seven Alîyi sever) buyurdu.
Berâ bin Âzib “rad›yallahü anh” flöyle rivâyet etmifldir:
Bir gün Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” hazret-i Alînin
“rad›yallahü anh” elinden tutup buyurdu ki: “Ben
mü’minlere nefslerinden sevgili de¤ilmiyim?” Orada bulunanlar,
evet yâ Resûlallah, seni nefslerimizden çok severiz,
dediler. Sonra hazret-i Alî “rad›yallahü anh” için, (Ben kimin
mevlâs› isem, Alî de onun mevlâs›d›r! Yâ Rabbî, onu seveni
sev! Onu sevmeyeni sevme!) buyurdu.
¥ Hazret-i Alînin “rad›yallahü anh” fazîletleri ve üstünlükleri
söze ve yaz›ya s›¤maz. ‹mâm-› Ahmed bin Hanbel
“rahmetullahi aleyh” flöyle demifldir: Eshâb-› kirâm›n “aleyhimürr›dvân”
hiç birinden Alî bin Ebî Tâlibin “kerremallahü
– 304 –