fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

yallahü anhümâ” flöyle anlatm›fllard›r: Biz hazret-i Osmân›n
“rad›yallahü anh” evi kuflat›ld›¤› s›rada yan›nda idik. Kavga
fliddetlenince, hazret-i Osmân›n köleleri k›l›çlar›n› ellerine
ald›lar. Hazret-i Osmân onlara, kim k›l›c›n› k›n›na sokarsa, o
azâd olsun, dedi. Biz d›flar› ç›kd›k. Giderken Hasen bin Alî
“rad›yallahü anh” ile karfl›lafld›k. Onunla birlikde hazret-i
Osmân›n yan›na geri döndük. Hazret-i Hasen, ey mü’minlerin
emîri. Senin emrin olmadan ben müslimânlara k›l›ç çekmem.
Sen hak üzere halîfesin. Emr et, bu belây› senin üzerinden
def’ edeyim, dedi. Hazret-i Osmân, hazret-i Hasene: Ey
kardeflimin o¤lu, evine git, otur. Allahü teâlân›n emri ne ise
o olacakd›r. Ben kan dökmek istemiyorum. Bu gece rü’yâmda
Resûlullah› gördüm. “Harb edersen nusret bulursun. E¤er
harb etmezsen flehîd olup, yâr›n gece yan›mda iftâr edersin”
buyurdu. Ben Resûlullah ile iftâr etmek istiyorum, dedi.
(Fasl-ül-Hitâb) kitâb›n›n sâhibi flöyle yazm›fld›r: Bu durum
hullet makâm›nda derdlere ve belâlara teslîm olmak
alâmetidir. Nitekim, Halîlullah ‹brâhîm aleyhisselâm› manc›n›¤a
koyup, atefle atd›klar› s›rada, Cebrâîl aleyhisselâm gelip,
bir arzûn var m›d›r, diye sordu¤unda, var ama, sana de-
¤il [(Hasbiyallah ve ni’mel vekîl) ya’nî, bana Allah›m yetiflir.
O iyi vekîl, yard›mc›d›r], buyurmufldur.
¥ Hazret-i Osmân›n “rad›yallahü anh” flehîd edildi¤i gün,
Cühcân bin Sa’îd G›fârî, Resûlullahdan “sallallahü aleyhi ve
sellem” yâdigâr kalan bir asây›, hazret-i Osmân›n elinden kap›p,
dizine koyarak k›rmak istedi. Görenler, yapma diye ba¤r›fld›lar.
O kimsenin dizinde eklem k›sm›nda bir hastal›k meydâna
geldi. Bir sene geçmeden o hastal›kdan öldü.
¥ Güvenilir kimselerden biri flöyle anlatm›fld›r: Bir gün
Kâ’beyi tavâf ediyordum. Kör bir kimse de tavâf yap›yordu
ve yâ Rabbî beni afv et, ama afv etmeyece¤inden flübhem
yokdur, diyordu. Ben, Sübhânallah! Bu makâmda böyle sözler
söylüyorsun, dedim. Bunun üzerine o kör kimse flöyle anlatd›:
Hazret-i Osmân›n evinin kuflat›ld›¤› gün, bir arkadafl›mla
yemîn etdik ki, e¤er hazret-i Osmân flehîd edilirse, yüzüne
ç›plak olarak bir tokat vural›m, dedik. fiehîd edildi ve
– 301 –