fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

alt› kifli, hazret-i Ömerin defninden sonra halîfe seçmek üzere
topland›lar. Hazret-i Zübeyr, ben Alîye “rad›yallahü anh”
bî’at ediyorum, dedi. Sa’d bin Ebî Vakkâs ise, ben Abdürrahmân
bin Avfa bî’at ediyorum, dedi “r›dvânullahi aleyhim
ecma’în”. Sonunda halîfe seçme iflini Abdürrahmân bin Avfa
b›rakd›lar. Abdürrahmân bin Avf, hazret-i Alînin elini tutup,
Allah›n kitâb›, Resûlullah›n sünneti ve fieyhayn›n (Hazret-i
Ebû Bekr ve hazret-i Ömerin) sîretiyle amel eder misin,
dedi. Hazret-i Alî, tâkat›m yetdi¤i kadar amel ederim, dedi.
Sonra hazret-i Osmân›n elinden tutup ayn› fleyi sordu. Hazret-i
Osmân, Abdürrahmân bin Avf›n istedi¤i gibi cevâb verdi.
Bu süâli her ikisine de üçer kerre sordu ve ayn› cevâblar›
ald›. Sonra hazret-i Osmâna bî’at ederek onu halîfe seçdi.
Eshâb-› kirâm da hazret-i Osmâna bî’at etdiler “r›dvânullahi
aleyhim ecma’în”. Hilm ve hayâ sultân› hazret-i Osmân›n
“rad›yallahü anh” fazîletlerinin ve kerâmetlerinin nihâyeti
yokdur.
¥ Bir gün Eshâb-› kirâmdan “aleyhimürr›dvân” biri, hazret-i
Osmân›n evine gidiyordu. Yolda yabanc› bir kad›na
bakd›. Osmân›n “rad›yallahü anh” evine var›nca, size ne oldu
ki gözlerinizde zinâ eseri oldu¤u hâlde benim evime gelirsiniz,
dedi. Bir rivâyetde ise, sizden birinize ne oldu ki, yolda
zinâ edip de buraya geldi, dedi. O sahâbî bizden zinâ eden
biri yokdur, dedi. Hazret-i Osmân “rad›yallahü anh”, Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” (Gözler de zinâ ederler)
buyurdu, dedi. Bunun üzerine o sahâbî, ey mü’minlerin emîri,
Resûlullahdan sonra vahy gelir mi, dedi. Hây›r bu vahy
de¤ildir, sâd›k firâsetdir. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”,
(Mü’minin firâsetinden sak›n›n›z. Çünki o, Allah›n nûruyla
bakar) buyurdu, dedi. [(K›yâmet ve Âh›ret) kitâb›n›n
158.ci sahîfesine bak›n›z!]
¥ Emîr-ül mü’minîn hazret-i Osmân “rad›yallahü anh” flehîd
edildi¤i günün gecesinde, rü’yâs›nda Resûlullah› “sallallahü
aleyhi ve sellem” gördü. “Ey Osmân, yâr›n bizim yan›m›zda
iftâr edersin” buyurdu. Sabâhleyin kölelerini isyânc›lara
karfl› durmakdan men’ etdi. Çünki, flehîdlik se’âdetine kavuflmak
istiyordu. Abdüllah bin Riyâh ve Ebû Katâde “rad›-
– 300 –