fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

le anlatd›. O flahs Eshâb-› kirâmdan ba’z›lar› hakk›nda kötü
söz söylerdi. Allahü teâlâ onun yüzünde öyle bir yara hâs›l etdi
ki, bütün yüzünü kaplad› ve yüzü simsiyâh oldu.
¥ Yine ‹mâm-› Müstagfirî “rahmetullahi aleyh” sâlih bir
kimseden naklen flöyle anlatm›fld›r: Kûfeli bir flahs vard›.
Hazret-i Ebû Bekr-i S›ddîka ve hazret-i Osmân-› zinnûreyne
“rad›yallahü anhümâ” dil uzat›r, uygunsuz sözler söylerdi.
Her nas›lsa bir def’as›nda bir yolculuk s›ras›nda o flahsla berâber
olduk. Kendisine çok nasîhat etdik, fekat dinlemedi. O
hâlde bizden uzaklafl dedik. Uzaklafl›p gitdi. Sonra o kimsenin
o¤lunu gördük. Babana söyle bizimle berâber gelsin, dedik.
O¤lu, babam›n iki eli domuz aya¤› gibi oldu, dedi. Adam›n
yan›na gitdik. Bizimle berâber gel dedik. Bana acâib bir
fley oldu, dedi ve ellerini gösterdi. Elleri domuz aya¤› gibi olmufldu.
Sonra bizimle yola devâm etdi. Pek çok domuzun
bulundu¤u bir yere ulafld›k. O kimse birden bire merkebinden
yere atlay›p, domuzlar›n aras›na kar›fld›. Domuz flekline
döndü. Onu di¤er domuzlardan ay›ramad›k. Mâllar›n› ve kölesini
Kûfeye getirdik!
¥ ‹mâm-› Müstagfirînin “rahmetullahi aleyh” bir gâzîden
naklen anlatd›¤› bir hâdise de flöyledir: O gâzî kimse flöyle
demifldir: Bir cemâ’at ile gazâya gidiyorduk. Yan›m›zda Benî
Temîm kabîlesinden Ebû Hayyân ad›nda biri vard›. Bu
flahs hazret-i Ebû Bekr-i S›ddîk ve hazret-i Ömer-ül Fârûk
“rad›yallahü anhümâ” hakk›nda uygunsuz sözler söylerdi.
Kendisine nasîhatlar›m›z hiç fâide vermedi. Yolda hâkimlerden
birine u¤rad›k. Ebû Hayyân› kasdederek, bunu benim
yan›mda b›rak›n›z, dedi. Biz de onu b›rak›p gitdik. Bir müddet
sonra bakd›k ki, arkam›zdan geliyordu. Yan›nda b›rakd›-
¤›m›z hâkim kendisine bir elbise ve bir de at vermifl. Bize,
gördünüz mü, ey Allah›n düflmânlar› diye ba¤›rd›. Bizden
uzak dur, dedik. Biz yolun bir taraf›ndan gidiyorduk. O da
öbür taraf›ndan gidiyordu. Bir ara ihtiyâc›n› gidermek için
yoldan ayr›l›p, bir kenâra çekildi. Otururken üzerine ar›lar
hücûm etdi. Bizden yard›m istedi. Yard›m etmek istedik. Fekat
bu sefer ar›lar bize hücûm etme¤e bafllad›. Biz b›rak›p
– 294 –