fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

dirdi. Hazret-i Ömer mektûbu okudu ve bir cevâb yazarak
onlar›n âdetlerini yapmamakla iyi etmiflsin. Mektûbumun
içine bir parça k⤛d koydum. O ka¤›d› Nil nehrine b›rak, diye
yazd›. Amr bin Âs “rad›yallahü anh” bu mektûbu ald›.
Mektûbun içindeki k⤛dda flöyle yaz›l› idi: Allah›n kulu
Ömer bin Hattâbdan M›sr›n Nil nehrine. E¤er bundan evvel
kendin akd›¤›n› zan ediyorsan akma! E¤er seni vâhid ve kahhâr
olan Allahü teâlâ ak›t›yor ise, vâhid ve kahhâr olan Allahü
teâlâdan seni ak›tmas› için düâ ederim, ak›tmas›n› dilerim.
Amr bin Âs “rad›yallahü anh” o k⤛d› Nil nehrine b›rakd›.
Ertesi gün sabâhleyin, Nil nehrinin suyu onalt› arfl›n
yükselerek akma¤a bafllad›. Bir dahâ da önceki gibi suyu hiç
kesilmedi. M›sr halk› s›k›nt›dan kurtuldu.
‹mâm-› Müstagfirî “rahmetullahi aleyh” kendisine kadar
uzanan rivâyet zinciri ile nakl ederek flöyle buyurdu: Mûsâ
aleyhisselâm Firavna beddüâ eyledi ve Allahü teâlâ Nil nehrinin
suyunu kurutdu. Halk vatan›n› terk etme¤e bafllad›.
Sonra toplan›p Mûsâ aleyhisselâma giderek, bizim için düâ
et. Nilin suyu aks›n, diye yalvard›lar. Mûsâ aleyhisselâm îmâna
gelirler diye, Nilin suyunun yeniden akmas› için Allahü
teâlâya düâ etdi. Sabâhleyin bakd›lar ki, Nil nehrinin suyu
on alt› zra’ yükselmifl ak›yordu. Allahü teâlâ Muhammed
aleyhisselâm›n ümmetinden hazret-i Ömere “rad›yallahü
anh” bu kerâmeti verdi.
¥ Bir gün Medînede zelzele oldu. Hazret-i Ömer “rad›yallahü
anh” elindeki kamç› ile yere vurarak, Allahü teâlân›n
izniyle sâkin ol, dedi. Zelzele durdu ve Medînede bir dahâ
zelzele olmad›.
¥ Bir gün Medînede yang›n ç›kd›. Hazret-i Ömer “rad›yallahü
anh” bir saks› parças›na, ey atefl, Allahü teâlân›n izniyle
sâkin ol, diye yaz›p ateflin içine koydu. Yang›n hemen
söndü.
¥ Rûm meliki, hazret-i Ömere “rad›yallahü anh” bir elçi
göndermifldi. Elçi halîfenin evini sordu. Bir serây gösterilece-
¤ini zan ediyordu. Sahrâda kerpiç kesiyor, dediler. Elçi sahrâ-
– 290 –