fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

in yetîmi Peygamberlik iddiâ ediyor, seni bekliyorduk. Art›k
sen geldin, ona karfl› durursun, dediler. Onlar› mümkin
olan bir fleklde bafl›mdan savd›m. Resûlullah›n “sallallahü
aleyhi ve sellem” nerede oldu¤unu sordum. Hadîce-tül kübrân›n
“rad›yallahü anhâ” evinde oldu¤unu söylediler. Gidip
kap›y› çald›m. Resûlullah d›flar› ç›kd›. Ey Muhammed “aleyhisselâm”!
Seni kendi hânenizde bulamad›m. Atalar›n›n dîninden
baflka bir dîne da’vet etdi¤ini söylüyorlar, dedim.
“Ben Allahü teâlân›n Resûlüyüm. Seni ve bütün insanlar›
Allahü teâlâya îmân etme¤e ça¤›r›yorum” buyurdu. Delîlin
nedir, diye sordum. Yemende gördü¤ün ihtiyârd›r, buyurdu.
Bunu sana kim haber verdi, dedim. Benden evvelki Peygamberlere
de gelen büyük bir melek haber verdi, buyurdu. Hemen
mubârek elini tutup, Eflhedü en lâ ilâhe illallah ve eflhedü
enne Muhammeden abdühü ve Resûlüh diyerek, îmân etmek
flerefine kavufldum. Sonra dönüp gitdim. Benden dahâ
huzûrlu kimse yokdu. Çünki îmân etmek nasîb olmufldu.
Emîr-ül mü’minîn Ebû Bekr-i S›ddîk “rad›yallahü anh”
flöyle anlatm›fld›r: Ölüm hastal›¤›mda hilâfeti kime b›rakaca-
¤›m hakk›nda tekrâr istihâre yapd›m. Allahü teâlâdan r›zâs›
nerede ise bana bildirmesini diledim. Bilirsiniz, yalan söylemek
istemem. Hiçbir akll› kimse de müslimânlara yalan söyliyerek
aldat›p da, Allahü teâlân›n huzûruna ç›kmak istemez,
dedi. Huzûrunda bulunanlar: Ey Allah›n Resûlünün halîfesi!
Senin do¤rulu¤unda hiç kimsenin flübhesi yokdur. ‹stihârenizi
söyleyin, dediler. Bunun üzerine flöyle anlatd›m: Gecenin
sonunda idi. Uyku a¤›r bas›p uyumuflum. Resûlullah› “sallallahü
aleyhi ve sellem” gördüm. ‹ki beyâz kaftân giymifldi. O
kaftânlar›n eteklerini ben topluyordum. O s›rada o iki kaftân
yeflil olma¤a ve parlama¤a bafllad›. Bakanlar›n gözünü al›rd›.
Resûlullah›n yan›nda iki kifli vard›. Yüzleri güzel, elbiseleri
nûrlu idi. Onlar› görmek sürûr veriyordu. Resûlullah “sallallahü
aleyhi ve sellem” bana selâm verdi ve müsâfehâ etdi.
Mubârek elini gö¤süme koydu. ‹çimdeki s›k›nt› hemen gitdi.
Ey Ebû Bekr, sana kavuflma¤a ifltiyâk›m›z çokdur. Bizim yan›m›za
gelme vaktindir, buyurdu. O kadar a¤lam›fl›m ki ev-
– 283 –