fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

öyle kerâmetler görülen kimselere evliyâ derler. Onlar›n
ibâdetleri yap›p yapmad›klar›na, islâm dîninin ve tesavvufun
âdâb›na ri’âyet edip etmediklerine bakmazlar. Böyle i’tikâddan
Allahü teâlâya s›¤›n›r›z.
Ma’nevî kerâmetlere gelince, onlar› ancak Allahü teâlân›n
seçilmifl kullar› bilir. ‹slâmiyyetin emrlerine tam uymak,
ma’rifet-i ilâhiyyeye kavuflmak, hayrl› ifllere koflmak, üzerine
vazîfe olan fleyleri yerine getirmekde gayretli olmak, güzel
ahlâk sâhibi olmak, kalbden kin, hased, kötü düflüncelerin
ve di¤er kötü huylar›n gitmesi, elinde olan› vermek, benli¤i
terk, Allahü teâlâya karfl› vazîfeleri yerine getirmek, al›p
verdi¤i nefeslerde gafletden uzak olmak gibi hâller de
ma’nevî kerâmetlerdir. Bunlarda mekr ve istidrâc bulunmaz.
Bunlar›n hepsi ahde vefây› ve maksad›n do¤rulu¤unu ve kazâya
r›zây› gösterir. Böyle olan kimselerle mukarreb melekler
berâber olurlar.
Avâm›n bildi¤i ve kerâmet olarak gördü¤ü fleylerde gizli
mekr bulunabilir. fiâyet bunlar kerâmet ise, netîcesinin istikâmet
veyâ istikâmete sebeb olmas› îcâb eder. Yoksa kerâmet
de¤ildir. Netîcesi istikâmet olunca, amellerden tad almak,
ibâdetlerin mükâfat›na ve amellerin netîcesine kavuflmak
mümkindir. E¤er bir kimse, kendisinden kerâmet meydâna
gelmesini isterse, âh›retde hesâba çekilebilir.
Hissî kerâmetlerden hiçbiri, kerâmet-i ma’neviyyeye dâhil
de¤ildir. Bu sebeble Eshâb-› kirâmdan “rad›yallahü anhüm
ecma’în” hissî kerâmetler çok bildirilmemifldir. Fekat, ma’nevî
kerâmetleri çok bildirilmifldir. Bu husûsda Evliyây› kirâm
onlar›n derecesine ulaflamam›fld›r. Hattâ onlar, Eshâb-› kirâm›n
vilâyet kandillerinden feyz alm›fllard›r.
Evliyân›n kerâmeti hakd›r. Hak oldu¤u Kur’ân-› kerîmde
bildirilmekdedir. Allahü teâlâ [Âl-i ‹mrân sûresi 37.ci âyetinde
meâlen] (... Zekeriyyâ ma’bedde onun yan›na her giriflinde,
yan›nda bir yiyecek bulurdu. Ey Meryem! Bu sana nereden
geldi, dedi. O da, bu Allah taraf›ndand›r. Çünki, Allah
diledi¤ine say›s›z r›zk verir, dedi.) buyurdu.
– 279 –