fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

yallahü anh” ictihâd›nda hatâ etdi.
‹brâhîm Hanefî “rahimehullahü teâlâ” buyurdu ki, Hasen
bin Alî “rad›yallahü anhümâ” halîfeli¤i hazret-i Mu’âviyeye
teslîm edince, taraftarlar›ndan biri ona, (ey mü’minleri
zelîl eden) diye hitâb etdi. Hazret-i Hasen de “rad›yallahü
anh”: Ben mü’minleri azîz edenim. Babam Alîden “rad›yallahü
anh” duydum, buyurdu ki: “Mu’âviyenin “rad›yallahü
anh” halîfeli¤ine karfl› gelmeyiniz. Çünki benden sonra bu
vazîfeyi o üzerine alacakd›r. Onu kaybetdi¤iniz zemân, bafllar›n
kopdu¤unu ve yere düfldü¤ünü görürsünüz.”
Hasen-i Basrî “rahmetullahi aleyh” buyurdu ki: Hazret-i
Ebû Bekrin “rad›yallahü anh” flöyle buyurdu¤unu nakl eder.
Bir gün Resûlullah› “sallallahü aleyhi ve sellem” gördüm. Yan›nda
hazret-i Hasen vard›. Bir kerre o insanlar›n üzerine do¤ru
gidiyor, bir kerre de insanlar ona do¤ru geliyorlard›. Bu s›rada
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”: “Benim bu o¤lum
seyyiddir. Ümmîd edilir ki, Allahü teâlâ bunun vâs›tas›yla
müslimânlardan iki büyük cemâ’atin aras›n› ›slâh eder.” Bunu
‹mâm-› Buhârî bildirmifldir.
Biliniz ki, Eshâb-› kirâm›n “r›dvânullahi aleyhim ecma’în”
çocuklar›, babalar›n›n kendilerine güzel terbiye vermeleri sebebiyle
fazîletlidirler, üstündürler. fiübhesiz ki, hazret-i Fât›man›n
“rad›yallahü anhâ” evlâdlar›, hazret-i Ebû Bekrin,
hazret-i Ömerin, hazret-i Osmân›n evlâdlar›ndan ve hazret-i
Alînin hazret-i Fât›madan “rad›yallahü anhüm ecma’în” olmayan
evlâdlar›ndan üstündürler. Çünki onlar, Allahü teâlân›n
kendilerinden ricsi giderdi¤i temiz bir nesil, sülâle-i tâhiredirler.
Allahü teâlâ onlar› tertemiz k›lm›fld›r. Onlar Ehl-i
beyt-i Resûldürler. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”
buyurdu ki: (Ehl-i beytim Nûh aleyhisselâm›n gemisi gibidir.
Ona binen kurtulur.)
Câbir bin Abdüllah “rad›yallahü anh” flöyle bildirmifldir:
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Kusvâ adl› devesi
üzerinde hutbe îrâd ederken, flöyle buyurdu¤unu iflitdim:
(Ey insanlar! Size iki fley b›rak›yorum. Allahü teâlân›n kitâ-
– 276 –