fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

k›p bakd›. Develerine binmifl olduklar› hâlde bir gurub insan›n
geldiklerini gördü. Onlara iflâret etdi. Yan›na geldiler.
Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” sahâbesi Ebû Zer
vefât etmek üzeredir, yan›na geliniz, dedi. Gelenler, ona annemiz
babam›z fedâ olsun diyerek yan›na topland›lar. Ebû
Zer “rad›yallahü anh” onlara, Resûlullah›n buyurdu¤u fleyi
söyledi. Sonra kefenim yokdur. Arzû ederim ki reîslik, emîrlik
veyâ vâlîlik yapm›fl olan birisi bana kefen versin, dedi. Ensârdan
bir genç, ey amca, ben söyledi¤in iflleri yapmad›m. Fekat
yan›mda annemin ketenden e¤irip dokudu¤u iki elbise
vard›r, dedi. Ebû Zer “rad›yallahü anh” o gence hayr düâda
bulundu ve sonra vefât etdi. Gelen cemâ’at cenâzesini y›kay›p,
nemâz›n› k›ld›lar. Onlardan biri Abdüllah ibni Mes’ûd
“rad›yallahü anh”, biri de Mâlik bin Eflter idi.
¥ Ebû Hüreyre “rad›yallahü anh” flöyle anlatm›fld›r: Bir
gün Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” sohbetinde bir
cemâ’at ile oturuyordum. Resûlullah, içinizden birinin difli k›yâmet
günü Cehennemde Uhud da¤›ndan dahâ büyük olur,
buyurdu. O gün o meclisde bulunanlar›n hepsi zemânla vefât
etdi. Bir ben, bir de Ricâl kalm›fld›. Beni bir korku kaplad›.
Devâml› Ricâlin hâlinden haber sorard›m. Sonunda onun
mürted oldu¤unu ve Müseylemetül Kezzâba tâbi’ oldu¤unu
haber ald›m. Böylece o korku benden bir parça gitdi.
¥ Uhud gazâs›nda Râfi’ bin Hudeycin “rad›yallahü anh”
gö¤süne bir ok sapland›. Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve
sellem” huzûruna gelip; yâ Resûlallah! Gö¤sümdeki oku çekiniz,
dedi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, Ey Râfi’,
istersen oku demiri ile birlikde ç›karay›m. ‹stersen demiri
içerde kals›n, oku ç›karay›m ve k›yâmet günü senin için bu
flehîddir diye flâhidlik edeyim, buyurdu. Râfi’ “rad›yallahü
anh”, yâ Resûlallah, oku çek demiri içerde kals›n ve k›yâmet
gününde flâhidlik eyle, dedi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve
sellem” oku ç›kard›. Okun demiri hazret-i Râfi’in vücûdunda
kald›. Hazret-i Mu’âviyenin “rad›yallahü anh” halîfeli¤i zemân›na
kadar yaflad›. Sonra yaras› tâzelendi ve o yara sebebiyle
vefât etdi “rad›yallahü anh”.
– 271 –