fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

söylemem ve bunu bana haber veren de yalan söylemez. Bir
dahâ aray›n, dedi. Bir dahâ arad›lar ve ta’rîf edilen kimsenin
cesedini k›rk ölünün alt›nda buldular.
¥ Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” hazret-i Alîye
“rad›yallahü anh”, senin eline Benî Hanîfe esîrlerinden bir
câriye geçecekdir. Ondan bir o¤lun olacakd›r. Ad›n› Muhammed
koy ve onu benim künyemle ça¤›r, buyurdu. Hazret-i
Ebû Bekrin “rad›yallahü anh” halîfeli¤i s›ras›nda Yemâme
fethedildi. Benî Hanîfeden esîrler al›nd›. Hazret-i Ebû Bekr,
esîrlerden Havle binti Ca’fer bin Kays-il Hanefiyye adl› câriyeyi
hazret-i Alîye gönderdi. Ondan hazret-i Alînin Muhammed
adl› o¤lu dünyâya geldi. [Muhammed bin Hanefiyye bu
zâtd›r. Hicrî 21. senesinde tevellüd, 71 de vefât etdi.]
¥ Yemâmeden bir kad›n bafl›nda yara bulunan bir çocu¤u
Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” getirdi. Resûlullah
çocu¤un bafl›na mubârek a¤z›n›n suyundan sürdü. Yara iyilefldi.
O çocu¤un neslinden gelenlerde bir dahâ bu cins yara
hiç görülmedi. Ayn› kad›n bafl›nda yara olan baflka bir çocu-
¤u peygamberlik iddiâs›nda bulunan yalanc›lardan Müseyleme-tül
Kezzâba götürdü. Müseyleme tükrü¤ünü çocu¤un
bafl›na sürdü. Çocu¤un bafl› temâmen kel oldu. Neslinde de
bu hastal›k devâm etdi.
¥ Ebû Zer G›fârî “rad›yallahü anh” Emîr-ül mü’minîn
hazret-i Osmân›n halîfeli¤i s›ras›nda, Medîneden Rebzeye
göç edip, orada yerlefldi. Vefât etmeden önce çok hastaland›.
Annesi devâml› a¤l›yordu. Anneci¤im niçin a¤l›yorsun, diye
sordu. Annesi vefât›n yaklafld›! Evde kefen yapacak bir parça
bezimiz dahi yokdur, dedi. Annesine, onun için üzülme.
Bir gün bir cemâ’at ile birlikde Resûlullah›n huzûrunda oturuyorduk.
‹çinizden biriniz sahrâda vefât edecekdir. Ehl-i islâmdan
bir cemâ’at onun cenâzesinde hâz›r bulunacakd›r, buyurdu.
O zemân o meclisde bulunanlardan benden baflka
hepsi vefât etdiler. fiimdi sen flu tepeye ç›k›p bir bak. Resûlullah›n
iflâret buyurdu¤u cemâ’atin gelmeleri lâz›m, dedi. Annesi,
o¤lum hâc›lar›n gelip gitme zemân› geçdi. fiimdi kim
olur, dedi. Ç›k›p bakmas› için ›srâr edince, annesi o tepeye ç›-
– 270 –