fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

mas› için Abdüllah bin Amr bin Âs› hakem ta’yîn ediyorum,
dedi. Abdüllah bin Amr o iki kimseden birine, bunu nas›l
katl etdin diye sordu. O kimse üzerine hamle yap›p öldürdüm,
dedi. Abdüllah bin Amr ona, hây›r bunun kâtili sen
de¤ilsin, dedi. Sonra di¤er flahsa nas›l katl etdin diye sordu.
O kimse dedi ki, birbirimize hücûm etdik. Ben kuvvetli bir
vuruflla vurdum. At›ndan yere düfldü. Dizleri üzerinde durup,
Cebrâîl ve Mikâîl “aleyhimesselâm” aras›nda piflmân
olacak kimse felâh bulmas›n, dedi. Sonra sa¤›na soluna bak›nd›.
Yan›na yaklafl›p bafl›n› kesdim, dedi. Bunun üzerine
Abdüllah bin Amr o kimseye flu gümüflleri al ve Cehenneme
gidece¤ini de bil, dedi. O flahs, ölürsek vay hâlimize! Öldürürsek
vay bize dedi. Gümüflleri yere at›p “‹nnâlillah ve
innâ ileyhi râci’ûn” âyet-i kerîmesini okudu. Hazret-i
Mu’âviye, Abdüllah bin Amra ne oldu dedi. Bunun üzerine
Abdüllah bin Amr flöyle dedi: Ben flâhidlik ederim ki, mescid
yap›l›rken herkes bir tafl getirdi. Ammâr bin Yâser iki
tafl getirdi. Resûlullahdan “sallallahü aleyhi ve sellem” iflitdim,
buyurdu ki: “Ey Ammâr! Seni isyân edenlerden bir gurub
flehîd edecekdir. Sonra bana dönerek, ey Abdüllah,
Ammâr› katl edeni Cehennem atefliyle müjdele buyurdu,
dedi.
¥ Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” hazret-i Alîye
“rad›yallahü anh”, yak›n zemânda seninle Âifle “rad›yallahü
anhâ” aras›nda bir hâdise vukû’ bulacakd›r, buyurdu. Bu Cemel
vak’as›na iflâret idi. Hazret-i Alî “rad›yallahü anh” bu ifl
Eshâb aras›nda yaln›z bana m› mahsûsdur, dedi. Resûlullah,
evet yâ Alî buyurdu. Hazret-i Alî, o zemân ben Eshâb›n en
kötüsü olmufl olurum, dedi. Hây›r, öyle olmufl olmaz. Fekat
o hâdise vukû’ bulur. Ona gâlib gelirsin ve onu tekrâr makâm›na
gönderirsin, buyurdu. Nitekim Cemel vak’as›nda hazret-i
Alî gâlib geldi. Hazret-i Âifleye hurmet ve ikrâmda bulunarak,
onu Medîneye gönderdi.
¥ Hazret-i Alî “rad›yallahü anh” Resûlullaha “sallallahü
aleyhi ve sellem” Yemenden bir mikdâr alt›n gönderdi. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” bu alt›nlar› Necid hal-
– 268 –