fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

lallahü aleyhi ve sellem” bana çok fleyler söyledi. Bu belâya
sabr ederim, dedi. Hazret-i Osmân› ça¤›rd›¤›m zemân, Resûlullah›n
“sallallahü aleyhi ve sellem” ona evinin kuflat›laca¤›n›
ve flehîd edilece¤ini söyledi¤ini zan ediyorum.
¥ Ammâr bin Yâser “rad›yallahü anh” flöyle demifldir:
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Emîr-ül mü’minîn
Alîye “rad›yallahü anh”, Ey Alî, sana Sâlihin “aleyhisselâm”
devesini bo¤azlayan bedbaht insanlardan haber vereyim mi?
Onlardan biri senin bafl›na k›l›ç ile vurup, yüzünü kana bulayan
kimsedir, buyurdu.
¥ Ebül-Esved Düelî flöyle nakl etmifldir: Emîr-ül mü’minîn
Alîden “rad›yallahü anh” iflitdim, flöyle dedi: Bir gün
Medîneden ç›kd›m. At›ma binip gitmek için, aya¤›m› at›m›n
üzengisine koydu¤um s›rada, Abdüllah bin Selâm ç›kageldi.
Nereye gidiyorsun, dedi. Iraka gidiyorum, dedim. Dikkatli
ol. E¤er sen Iraka gidersen, bafl›na k›l›çla vursalar gerek, diye
söyledi ve yemîn ederek bunu Resûlullahdan iflitdim, dedi.
Emîr-ül mü’minîn Alî “rad›yallahü anh” Yenbu’da hastalanm›fld›.
Niçin burada duruyorsun. Vefât edersen bu köylüler
senin iflini görmezler. Medîneye gidersen orada kardefllerin
iflini görürler, cenâze hizmetini yaparlar, dediler.
Hazret-i Alî “rad›yallahü anh” buyurdu ki: Ben burada vefât
etmem. Hem de bafl›m›n kan› yüzüme ve sakal›ma akmay›nca
vefât etmem. Çünki, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve
sellem” bana böyle haber verdi.
¥ Emîr-ül mü’minîn Alî “rad›yallahü anh” flöyle anlatm›fld›r:
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” ile bir ba¤çeye
u¤ram›fld›k. Yâ Resûlallah! Bu ne hofl ba¤çedir, dedim. Yâ
Alî, Cennetde senin ba¤çen bundan dahâ güzel olacakd›r,
buyurdu. Böylece yedi ba¤çeye u¤rad›k. Ben hepsinde, bu
ne güzel ba¤çedir, dedim. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve
sellem” cevâb›nda, dâimâ Cennetde senin ba¤çen dahâ güzeldir,
buyurdu. Sonra a¤lama¤a bafllad›. Yâ Resûlallah! Seni
a¤latan sebeb nedir, dedim. ‹nsanlar›n senin için kalble-
– 265 –