fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

‹çdik yâ Resûlallah dedim. Sonra elimdeki sütden biraz içip,
sen de iç diye bana verdi. Biraz dahâ içiniz yâ Resûlallah, dedim.
Biraz dahâ içip kab› bana verdi. Ben de içdim. Fekat
beni bir gülme tutdu. Gülmekden yere düfldüm. Resûlullah
bana ey Mikdâd! Bu senin yaramazl›¤›ndan biridir. Sonra
ben olan hâdiseyi anlatd›m. Bu Allahü teâlân›n rahmetinden
baflka bir fley de¤ildir. Niçin bana haber vermedin. ‹ki arkadafl›n›
da uyand›rsayd›k, onlar da bu rahmetden nasîblenselerdi,
buyurdu. Siz rahmete kavufldunuz. Ben de kavufldum,
baflkas›n›n bu rahmete kavuflmas› veyâ kavuflmamas›ndan
endîflem yokdur, dedim.
¥ Ebû Kursâfe “rad›yallahü anh” flöyle anlatm›fld›r: Benim
müslimân olmam flöyle vukû’ buldu: Bir annem bir de
halam vard›. Halam› dahâ çok severdim. Koyunlar›m›z vard›,
onlar› otlatmaya giderdim. Giderken halam bana ey o¤lum,
sak›n Muhammedin “sallallahü aleyhi ve sellem” yan›na
varma, seni sapd›r›r, derdi. Bir gün koyunlar› otlakda b›rakd›m.
Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” huzûruna
gitdim. Akflama kadar orada kald›m. Akflam koyunlar› aç ve
memeleri bofl eve döndüm. Halam koyunlara ne oldu diye
sordu. Bilmiyorum, dedim. Ertesi gün yine ayn› fleklde yapd›m.
O gün Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”: “Ey insanlar,
hicret ediniz, islâma s›k› sar›l›n›z. Cihâd devâm etdi¤i
müddetçe hicret kesilmez” buyurdu. O gün de koyunlar› önceki
gün gibi eve götürdüm. Üçüncü gün yine Resûlullah›n
“sallallahü aleyhi ve sellem” sohbetine gitdim ve müslimân
oldum. Resûlullah ile müsâfehâ yaparak bî’at etdim. Sonra
halam›n ve koyunlar›n hâlinden flikâyet etdim. Koyunlar›n›
yan›ma getir, buyurdu. Gidip getirdim. Mubârek elini koyunlar›n
memelerine ve s›rtlar›na dokundurdu ve bereket ile
düâ etdi. O ânda koyunlar›n hepsi semîz bir hâle geldi ve
memeleri süt ile doldu. Koyunlar› eve getirdim. Halam yavrum
koyunlar› hergün böyle otlat dedi. Bugün de hergün oldu¤u
gibi otlatd›m. Yaln›z bu gün baflka bir hâdise oldu, dedim.
Hâdiseyi tek tek anlatd›m. Müslimân oldu¤umu söyledim.
Annem ve halam da müslimân oldular “rad›yallahü anhüm”.
– 251 –