fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

ak bir tulum ya¤ gönderdi. Resûlullah ya¤› kabûl edip, tulumu
geri gönderdi. O s›rada Ümmü Selîmin evine bir kad›n
gelip, biraz ya¤ istedi. Ümmü Selîm dahâ flimdi ya¤›m› Resûlullaha
hediyye gönderdim. ‹flte kab› bofl duruyor, dedi. Kad›n
kab› getirin bir bakal›m. Belki içinde bir parça kalm›fld›r,
dedi. Ümmü Selîm k›z›na Resûlullaha ya¤ gönderdi¤imiz kab›
getir bakal›m, içinde hiç ya¤ kalm›flm›d›r dedi. K›z› kab›
getirince, temâmen ya¤ ile dolu oldu¤unu görüp flafl›rd›lar.
Ümmü Selîm, Resûlullah›n huzûruna gidip, yâ Resûlallah!
Benden ne günâh sâd›r oldu da hediyyemi kabûl buyurmad›n›z.
O ya¤› sizin yimeniz için hâz›rlad›m, dedi. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” biz hediyyeni kabûl etdik. O kab›n
içindeki ya¤›n hepsini boflaltd›k, buyurdu. Ümmü Selîm,
Sizi âlemlere Peygamber olarak gönderen Allah hakk› için o
kab ya¤ ile dolu duruyor, dedi. Resûlullah “sallallahü aleyhi
ve sellem” tebessüm ederek, o ya¤dan yi! Kab› yerinden oynatmay›n›z,
buyurdu. Ümmü Selîmin gönlü ferâhlad› ve sevinerek
huzûrundan ayr›l›p evine gitdi. Resûlullah›n “sallallahü
aleyhi ve sellem” hayât› müddetince ve emîr-ül mü’minîn
hazret-i Ebû Bekrin, hazret-i Ömerin ve hazret-i Osmân›n
“rad›yallahü teâlâ anhüm” halîfelikleri müddetince o
ya¤dan devâml› yidiler. Bu hâl, emîr-ül mü’minîn Alî “rad›yallahü
anh” ile Mu’âviye “rad›yallahü anh” vak’as›na kadar
devâm etdi.
¥ Ümmü fiüreyk “rad›yallahü anhâ” bir gün câriyesiyle
Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” bir tulum ya¤›, hediye
olarak gönderdi. Resûlullah kabûl edip, kab› boflaltarak
câriyeye verdi. Bu tulumu a¤z›n› ba¤lamadan as, buyurdu.
Ümmü fiüreyk bir gün evine girince o tulumun ya¤ ile
dolu oldu¤unu gördü. Hemen a¤z›n› ba¤lad›. Câriyesini
azârl›yarak sana bu ya¤› Resûlullaha götür demedim mi dedi.
Câriyesi yemîn ederek, götürdüm. Ya¤› boflalt›p tulumu
geri verdiler. A¤z›n› yere çevirip bakd›m, içinde bir damla
ya¤ yokdu. Resûlullah bana bu tulumu as, a¤z›n› ba¤lama
buyurdu, dedi. Ümmü fiüreykin vefât›na kadar o ya¤dan yidiler.
Hattâ bir def’as›nda yetmifliki kifli yidi¤i hâlde hiç eksilmemifldi.
– 246 –