fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

Ebû Talha çok fakîrdi. Bir iki gün hiç yemek yimeden geçirdi¤imiz
zemânlar olurdu. Bir gün annemin eline biraz arpa
geçmifldi. O arpay› un yapd› ve iki ekmek piflirdi. Komfludan
da biraz süt istedi. Bana haydi git, Ebû Talhay› ça¤›r da berâber
yiyelim, dedi. Ben yemek yiyece¤iz diye sevinerek d›flar›
ç›kd›m. Bir de bakd›m ki, Resûlullah “sallallahü teâlâ
aleyhi ve sellem” Eshâb-› kirâm “r›dvânullahi teâlâ aleyhim
ecma’în” ile oturuyorlard›. Huzûruna yaklafl›p, yâ Resûlallah
annem sizi ça¤›r›yor, dedim. Kalkd›lar, Eshâb-› kirâma
da kalk›n›z, buyurdular. Eve do¤ru yürüdük. Eve yaklafl›nca,
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” babal›¤›ma, ey Ebâ
Talha, hiçbirfley hâz›rlad›n m› ki bizi da’vet ediyorsunuz, buyurdu.
Ebû Talha “rad›yallahü anh”, seni Peygamber olarak
gönderen Allah hakk› için, dünden beri bir lokma yiyecek yimedim.
Evde de yiyecek birfley oldu¤unu zan etmiyorum,
dedi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, “O hâlde Ümmü
Selîm bizi niçin da’vet etdi eve bir bak!” buyurdu. Ebû
Talha evine girdi ve han›m› Ümmü Selîme, Resûlullah› niçin
da’vet etdin diye sordu. Han›m› iki arpa ekme¤i piflirdim,
komfludan da biraz süt ald›m. Enese, baban Ebû Talhay› ça-
¤›r, gel yiyelim diye söyledim, dedi. Ebû Talha d›flar› ç›k›p,
durumu Resûlullaha anlatd›. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve
sellem” üzülmeyiniz, bizi evine al, buyurdu. Birlikde eve girdik.
Resûlullah anneme, Ey Ümmü Selîm, o ekmekleri getir,
buyurdu. Sonra mubârek elini ekmeklerin üzerine koydu.
Ey Ebâ Talha! Eshâbdan on kifli ça¤›r içeri gelsinler, buyurdu.
Ebû Talha on kifli ça¤›rd›. Resûlullah onlara oturun, Bismillâh
diyerek benim parmaklar›m aras›ndan yiyiniz, buyurdu.
O on kifli yiyip doydular. On kifli dahâ ça¤›r buyurdu.
Ebû Talha on kifli dahâ ça¤›rd›, onlar da ayn› fleklde yiyip
doydular. Böylece yetmiflüç kifli o yiyecekden yiyip doydu.
Sonra bize, Ey Ebâ Talha ve ey Enes, geliniz yiyiniz, buyurdu.
Resûlullah ile birlikde biz de yiyip doyduk. Sonra ekmekleri
Ümmü Selîme verdi, al yi ve diledi¤in kimseye de yidir,
buyurdu.
¥ Abdürrahmân bin Ebî Bekr “rad›yallahü anhümâ” flöyle
anlatm›fld›r: Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” ile
– 244 –