fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

lah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” bir yerde konaklad› ve
su istedi. Cemâ’at ile sabâh nemâz›n› k›ld›. [Ayn› nemâzlar›
kazâya kalm›fl idi.] Nemâzdan sonra Eshâbdan birinin bir kenârda
durdu¤unu gördü. Sen niçin nemâz k›lmad›n, diye sordu.
O flahs cünüb oldum, su bulamad›m yâ Resûlallah, dedi.
Teyemmüm et buyurdu.
Sonra yola devâm etdik. Eshâb-› kirâm susuzlukdan flikâyet
etdiler. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” hazret-i
Alîyi “rad›yallahü anh” ve eshâbdan birini huzûruna ça¤›r›p,
bizim için su aray›n›z, buyurdu. Su aramak için gitdiler. Bir
kad›na rastlad›lar. Bir deveye iki tulum su yüklemifl, kendisi
de deveye binmifldi. O kad›ndan suyun nerede oldu¤unu sordular.
Kad›n su için dün bu vakt yola ç›km›fld›m, dedi. Kad›n›
Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” huzûruna getirdiler.
Resûlullah bir kab istedi ve tulumdaki sudan bu kaba
dökün buyurdu. Kaba su dökdüler. Resûlullah “sallallahü
aleyhi ve sellem” o kabdaki sudan al›p mubârek a¤z›nda çalkalay›p
tekrâr kaba boflaltd›. Kabdaki suyu da tuluma boflaltd›.
Sonra geliniz bu sudan içiniz, buyurdu. Herkes ihtiyâc› kadar
su ald›. Sonra cünüp olup su bulamayan sahâbîye de, bir
kab su verip, bununla gusl abdesti al buyurdu. Suyun sâhibi
kad›n olanlar› seyrediyordu. Herkesin su ihtiyâc› bitince, kad›n›n
tulumundaki su öncekinden dahâ fazla duruyordu. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” kad›na bir mikdâr hurma,
un ve sevik verdi. Senin suyunu eksiltmedik. Allahü teâlâ
bize su verdi, buyurdu. Kad›n oradan ayr›l›p kavminin yan›na
gitdi. Niçin geç kald›n, dediler. O da olanlar› aynen anlatd›.
Sonra kad›n Resûlullah› “sallallahü aleyhi ve sellem” kasdederek,
Onun için, kavminin dîninden baflka bir dîne da’vet
ediyor, diyorlar. O ya büyük bir sihrbâzd›r, ya da Allah›n peygamberidir,
dedi. Sonra Eshâb-› kirâm o civârda ganîmet elde
etdiler. O kad›n›n kavmine hiç dokunmad›lar. Kad›n bu
hâli görünce kavmine, istermisiniz müslimân olal›m, dedi. Bütün
kavmi müslimân oldu.
¥ Ebû Hüreyre “rad›yallahü anh” flöyle anlatm›fld›r: Bir
def’as›nda açl›kdan neredeyse karn›m s›rt›ma yap›flacakd›.
Mi’deme tafl ba¤lad›m. Birisi beni evine götürsün de bir fley-
– 242 –