fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

¥ ‹bni Mes’ûd “rad›yallahü teâlâ anh” flöyle nakl etmifldir:
Bir gece Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” ile bir yere
gidiyorduk. Kim sabâh nemâz› vaktini bekler buyurdu. Yâ
Resûlallah! Ben bekleyip uyand›r›r›m, dedim. Sen uyursun
buyurdu. Tekrâr kim sabâh nemâz› vaktini bekler, buyurdu.
Yine ben bekleyeyim, dedim. Sonra Resûlullah›n devesinin
ve kendi devemin yular›n› birlikde tutup, gece sabâh nemâz›n›n
vaktini beklemeye bafllad›m. Gecenin sonuna do¤ru
Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu¤u gibi
uyuya kalm›fl›m. Güneflin s›cakl›¤›n›n te’sîriyle uyand›m.
Kendi devem yan›mda idi. Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve
sellem” devesi kaybolmufldu. Resûlullah “sallallahü aleyhi
ve sellem” bir kimseye flöyle git diye iflâret etdi. O kimse gidip,
Resûlullah›n devesini buldu. Yular› bir a¤aca dolanm›fld›.
Çözüp getirdi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”
abdest ald›. Orada bulunanlar da abdest ald›lar. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” hazret-i Bilâle “rad›yallahü
anh” ezân okumas›n› emr buyurdu. Ezân okundu. Sabâh nemâz›n›n
sünnetini k›ld›k. Sonra kâmet okundu, cemâ’atle sabâh
nemâz›n›n farz›n› k›ld›k. Selâm verdikden sonra, Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu ki: “Allahü teâlâ
dileseydi sizi sabâh nemâz›na uyand›r›rd›. Fekat sizden sonra
gelenler uyuyarak veyâ unutarak sabâh nemâz›n› geçirdiklerinde
sabâh nemâz›n› bu fleklde kazâ etmelerini ö¤retmeyi
diledi.”
¥ Câbir “rad›yallahü teâlâ anh” flöyle anlatm›fld›r: Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” ile bir seferde idik. Bir
rüzgâr ç›kd›. “Bu rüzgâr bir münâf›¤›n ölümü içindir” buyurdu.
Medîneye geldi¤imizde, münâf›kl›¤›yla ve fesadç›l›¤›yla
meflhûr azg›n bir münâf›¤›n öldü¤ünü haber ald›k.
¥ Katâde bin Nu’mân “rad›yallahü teâlâ anh” flöyle anlatm›fld›r:
Bir gece çok karanl›k ve fliddetli ya¤mur vard›. Bunu
ganîmet bilip yats› nemâz›n› Resûlullah “sallallahü aleyhi ve
sellem” ile k›ld›m. Nemâz bitince, Resûlullah geri dönüp; bu
karanl›k gecede burada niçin kald›n, buyurdu. Yâ Resûlallah!
Sizinle nemâz k›lma¤› ganîmet bildim, dedim. Bana bir asâ
– 236 –