fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

enim iyi ok atd›¤›m› bilirsiniz. Bana yaklaflmay›n›z, dedi.
Müflrikler, bize Mekkede saklad›¤›n yiyeceklerin yerini söyle,
seni ta’kîbden vazgeçelim, dediler. B›rakd›¤› yiyeceklerin
yerini söyledi. Onlar da ta’kîb etmekden vazgeçdiler, dönüp
gitdiler. Suheyb “rad›yallahü anh” Resûlullah›n “sallallahü
aleyhi ve sellem” huzûruna var›nca, üç kerre, “Al›fl veriflinde
kazançl› ç›kd›n” buyurdu. Sonra, meâl-i flerîfi, (‹nsanlar aras›nda,
Allah›n r›zâs›n› kazanmak için cân›n› verenler vard›r.
Allah, kuluna karfl› flefkatlidir) olan, Bekara sûresinin 207.ci
âyet-i kerîmesi nâzil oldu.
¥ Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” bir gün islâm
ordusunu bir yere göndermifldi. O sene k›tl›k oldu¤undan,
her askerin yol az›¤›n› ayr› ayr› vermifldi. Askerler aras›nda
Cüdeyrin “rad›yallahü anh” yol az›¤›n› verme¤i unutmufldu.
Cüdeyr “rad›yallahü anh” islâm ordusunun arkas›ndan gidiyordu.
Yol boyunca “Lâ ilâhe illallahü vallahü ekber sübhânellahi
velhamdülillahi velâ havle velâ kuvvete illâ billahil
aliyyil azîm” diye söylüyordu ve bu ne güzel az›kd›r yâ Rabbî
diyordu. Dâimâ bunu söylüyor ve sabrla yola devâm ediyordu.
Cebrâîl “aleyhisselâm” Resûlullaha “sallallahü aleyhi
ve sellem” gelip, beni Allahü teâlâ gönderdi. Bütün ordunun
yiyece¤ini verdiniz. Fekat, Cüdeyrin “rad›yallahü anh” az›¤›n›
verme¤i unutdunuz. O yolda, Lâ ilâhe illallahü vallahü ekber
sübhânellahi velhamdülillahi velâ havle velâ kuvvete illâ
billahil aliyyil azîm diyerek ve yâ Rabbî bu ne güzel az›kd›r
diye söyliyerek gidiyor. Onun bu söyledikleriyle yer ve gök
aras› nûr ile dolacak. Ona yiyecek gönder, dedi. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” Eshâbdan birini ça¤›r›p, Cüdeyrin
“rad›yallahü anh” az›¤›n› götürmesi için ona verdi ve selâm
söyledi. Onun az›¤›n› unutdum. Allahü teâlâ bana Cibrîli
göndererek, bu durumu haber verdi, buyurdu. O sahâbî
az›¤› al›p, Cüdeyre “rad›yallahü anh” yetifldi. Resûlullah›n
“sallallahü aleyhi ve sellem” söylediklerini haber verdi. Bunun
üzerine Cüdeyr “rad›yallahü anh”: Yâ Rabbî, sana
hamd olsun. Sen zemân ve mekândan münezzehsin. Za’îfli-
¤ime ve sabrs›zl›¤›ma merhamet etdin. Sen beni unutmad›-
– 234 –