fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

¥ Bir gün bir genç, Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem”
huzûruna gelip; yâ Resûlallah! Zinâ etmem için bana
izn ver, dedi. Eshâb-› kirâm hayrete düflüp, ba¤r›flma¤a bafllad›.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” o gence yan›ma
yaklafl buyurdu. Genç yaklafl›p huzûrunda oturdu. Baflkalar›n›n
annen ile zinâ etmesine râz› olur musun, buyurdu.
Genç, hây›r dedi. Senin gibi hiç kimse istemez, buyurdu.
Sonra k›z›nla baflkalar›n›n zinâ etmesine râz› olur musun, diye
sordu. Hây›r, râz› olmam, dedi. Yine baflkalar›n›n k›z kardeflin
ile zinâ etmesine râz› olur musun, dedi. Hây›r olmam,
diye cevâb verdi. Dahâ sonra amcas›n›n, halas›n›n ve di¤er
akrabâlar›n›n k›zlar› için de ayr› ayr› sordu. Hepsine hây›r,
baflkalar›n›n onlarla zinâ etmesine râz› olmam diye cevâb
verdi. Bunun üzerine Resûlullah mubârek elini o gencin
gö¤süne koydu ve “Allah›m bunun günâh›n› afv eyle, kalbini
temizle ve zinâdan koru” diye düâ buyurdu. O genç art›k
hiç harâma meyl etmedi.
¥ Âifle-i S›ddîka “rad›yallahü teâlâ anhâ” flöyle anlatm›fld›r:
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” zemân›nda iflsiz
bir kad›n vard›. Bir gün Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”
et yeme¤i yirken, o kad›n geldi. Allahü teâlân›n Resûlüne
bak›n›z, oturmufl kullar gibi yemek yiyor, dedi. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem”, evet ben kulum, kullar gibi
otururum ve yemek yirim, buyurdu. O kad›n, yidi¤iniz yemeklerden
bana da veriniz, dedi. Resûlullah “sallallahü aleyhi
ve sellem” o yemekden bir parça verdi. Kad›n, yâ Resûlallah,
mubârek elinizle a¤z›ma koyunuz, dedi. Resûlullah mubârek
eliyle a¤z›na verdi. Bu lokmay› yidikden sonra, o kad›ndaki
tenbellik bir dahâ görülmedi.
¥ Râfi’ bin Hadîc “rad›yallahü teâlâ anh” flöyle anlatm›fld›r:
Bir gün Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” huzûruna
gitmifldim. Yan›nda bir kifli et pifliriyordu. Et hofluma
gitdi. Bir parça, al›p yidim. Bir sene boyunca karn›m a¤r›d›.
Bu hâli Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” anlatd›m.
Onda yedi kiflinin hakk› vard›, buyurdu. Sonra mubârek eliyle
karn›m› s›¤ad›. Onu Peygamber olarak gönderen Allah
– 230 –