fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

hü aleyhi ve sellem” orada durdu. Bu devenin sâhibi kimdir,
diye sordu. Bir kifli gelip, o devenin sâhibi benim yâ Resûlallah,
dedi. Resûlullah, bunu bana sat buyurdu. O kimse, onu
size ba¤›fllad›m, dedi. Ba¤›fllama, sat buyurunca, yâ Resûlallah
satmam, ba¤›fllar›m, dedi. Sonra o kimse âilemin bu deveden
baflka geçinece¤i birfleyi yok, dedi. Resûlullah “sallallahü
aleyhi ve sellem” o kimseye mâdem böyle diyorsun, bilmifl
olas›n bu deve devâml› ifl gördürdü¤ünüzden ve az yem
verdi¤inizden flikâyet ediyor. Bu hayvâna iyi davranarak geçimini
sa¤la, buyurdu. Sonra oradan ayr›l›p gitdik. Bir yere
var›nca Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” orada uyudu.
Bir de bakd›k ki, bir a¤aç, yeri yara yara gelip, Resûlullah›n
üzerine gölge yapd›. Sonra tekrâr yerine gitdi. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” uyan›nca bu hâdiseyi söyledik.
O a¤aç bana selâm vermek için Allahü teâlâdan izn istedi,
buyurdu.
¥ Enes “rad›yallahü anh” flöyle anlatm›fld›r: Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” bir gün ensârdan birinin avlusuna
girdi. Yan›nda hazret-i Ebû Bekr, hazret-i Ömer ve ensârdan
bir cemâ’at “r›dvânullahi aleyhim ecma’în” vard›.
Avluda bir koyun sürüsü bulunuyordu. Koyunlar Resûlullaha
“sallallahü aleyhi ve sellem” secde etdiler. Eshâb-› kirâm,
yâ Resûlallah! Biz size secde etme¤e bu koyunlardan dahâ
lây›k›z, dediler. Buyurdular ki, (Allahü teâlâdan baflkas›na
secde edilmez. E¤er edilse idi, kad›nlar›n kocalar›na secde
etmelerini emr ederdim.)
¥ Ehl-i beytin bir köpe¤i vard›. Resûlullah “sallallahü
aleyhi ve sellem” evden d›flar› ç›k›nca, o hayvân kalkar dolafl›rd›.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” eve teflrîf edince,
o hayvân iki dizi üzerine çöküp oturur, hiç hareket etmezdi
ve hiç ses ç›karmazd›.
¥ Yemenli birisi flöyle anlatm›fld›r. Yemende evimde bir
kuyu kazm›fld›m. Tuzlu su ç›kd›. Resûlullah›n “sallallahü
aleyhi ve sellem” huzûruna gelip, bu durumu arz etdim. Bana
bir matara su verdi. O suyu götürüp kuyuya dökdüm. Kuyunun
suyu tatland›.
– 226 –