fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

vazîfelendirdi. Yâ Resûlallah! Ben âlim de¤ilim. Kâdîl›k yapacak
hükmleri bilmem, dedim. Mubârek elini gö¤süme
koydu ve (Yâ Rabbî! Kalbine hidâyet et ve lîsan›na istikâmet
ver) diye düâ buyurdu. Ondan sonra iki kimse aras›nda
hükm vermekde hiç flübheye düflmedim.
¥ Yine hazret-i Alî “rad›yallahü anh” flöyle anlatm›fld›r:
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” bana, benim deveme
binerek Yemene git. Yemen yak›n›nda falan tepeye var›p,
üzerine ç›kd›¤›n zemân, halk›n seni karfl›lamaya geldi-
¤ini göreceksin. Orada tafla topra¤a Resûlullah size selâm
söyledi diye söyle, buyurdu. O tepeye var›nca halk›n beni
karfl›lamaya geldi¤ini gördüm. Esselâmü aleyküm ey tafllar
ve topraklar. Resûlullah size selâm söyledi, dedim. O ânda
birden bire yeryüzünde bir u¤ultu ve gürültü kopdu. Resûlullah›n
“sallallahü aleyhi ve sellem” selâm›na cevâb verdiler.
Beni karfl›lamaya gelenler bu hâli görünce, îmân etdiler.
¥ Ebû Hüreyre “rad›yallahü anh” bir gün Resûlullah›n
“sallallahü aleyhi ve sellem” huzûruna gelip, yâ Resûlallah!
Senden iflitdiklerimi unutuyorum, diye flikâyetde bulundu.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” ridân› yere ser, buyurdu.
Ebû Hüreyre “rad›yallahü anh” ridâs›n› yere serdi.
Resûlullah mubârek elini uzat›p havadan bir kerre veyâ üç
kerre birfley al›p ridân›n içine b›rakd›. Ridân› topla ve gö¤süne
koy buyurdu. Ebû Hüreyre buyurdu¤u gibi yapd›. Ondan
sonra iflitdi¤i hiçbir fleyi unutmad›.
¥ Ebû Hüreyre “rad›yallahü anh” flöyle anlatm›fld›r: Annem
müflrik bir kad›n idi. Ne kadar islâma da’vet etdiysem
de kabûl etmedi. Bir gün yine onu islâma da’vet etdim. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” hakk›nda bir söz söyledi.
Çok incindim. A¤layarak Resûlullah›n huzûruna gitdim.
Bu durumu anlat›p, yâ Resûlallah, bir düâ ediniz de Allahü
teâlâ Ebû Hüreyrenin annesine îmân nasîb etsin dedim. “Yâ
Rabbî, Ebû Hüreyrenin annesine hidâyet ver” diye düâ buyurdu.
Anneme müjde vereyim diye eve gitdim. Evin kap›s›n›
kilitli buldum. ‹çerden su sesleri geliyordu. Gusl abdesti
– 214 –