fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

aya¤› ile dürterek, kalk ey Sevâd. E¤er akll› isen sözlerimi
dikkatle dinle! fiu bir gerçekdir ki Allahü teâlâ Lüveyy bin
Gâlib o¤ullar›ndan bir Peygamber gönderdi. O halk› Allahü
teâlâya ibâdete da’vet ediyor, dedi. Bunu anlatmak için bana
birçok beytler okudu. Beni b›rak uykusuzum, dün gece
uyuyamad›m, dedim ve ona iltifât etmedim. ‹kinci gece tekrâr
geldi ve ayn› fleyleri söyledi. Yine ayn› fleklde cevâb verdim.
Üçüncü gece yine geldi ve ayn› sözleri söyledi. Ben de
önceki gecelerde oldu¤u gibi cevâb verdim. Fekat bu sefer
sözleri bana çok te’sîr etdi. Sabâhleyin Medîneye gitdim. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” Eshâb› ile oturuyorlard›.
Yâ Resûlallah! Bir fley arz edebilir miyim, dedim. Müsâade
etdi. Hâlimi anlat›p, sözlerimin sonunda flu ma’nâdaki
beytleri okudum:
fiehâdet ederim, Allahdan baflka rab yok,
Görünür, görünmez herfleyden emînsin sen çok!
Ey k›ymetli kimselerin evlâd›, sen Allaha vesîlesin,
Peygamberlerin en üstünü sensin.
Ey cihân›n güzeli, bize bildir herfleyi,
Ne kadar saç›m›z›n a¤arsa da her teli.
Senden baflka bir flefâ’atci olmad›¤› zemânda,
Sevâd bin Kâribe sen flefâ’atci ol orada.
Ben bafl›mdan geçenleri anlat›p, bunlar› söyleyince, Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” ve Eshâb-› kirâm çok
memnûn oldular. Resûlullah›n memnûniyyeti mubârek yüzünden
belli oluyordu. Hazret-i Ömer, Sevâd bin Karîbden
bunlar› dinleyince, bu hâdiseyi senden dinlemek istiyordum.
Elhamdülillah nasîb oldu, dedi. Sonra o cinnî sana hâlâ geliyor
mu diye sordu. Sevâd bin Kârib, hây›r Kur’ân-› kerîm
okudu¤umdan beri gelmedi. Bu bana o cinnînin sözlerinden
çok dahâ iyidir, dedi.
¥ Hazret-i Alî “rad›yallahü anh” flöyle anlatm›fld›r: Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” beni, halk aras›nda islâmiyyetin
hükmleri ile hükmetmem için Yemene kâdî olarak
– 213 –