fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

se flöyle anlatd›: Benim ad›m Gassân bin Mâlik Âmirdir. Bizim
memleketimizde bir put vard›. Onun önünde kurbanlar
keserdik. Bir gün Isâm ad›nda bir kimse, o putun önünde
kurban kesdi. Âniden o putdan, “Ey Isâm, ey Isâm, günler
temâm oldu, islâm geldi. Putlar›n bât›l oldu¤u ortaya ç›kd›.
Bofla kan ak›tmak yasakland›. S›la-› rahm emr edildi. Tevhîd
inanc› apaç›k ortaya ç›kd›, vesselâm” diye bir ses iflitdi¤ini ve
korkdu¤unu bana anlatd›. Sonra yine Târ›k ad›nda birisi dahâ
o putun önünde kurban keserken: Ey Târ›k, ey Târ›k, sâd›k
Nebî gönderildi. Azîz olan Hâl›kdan apaç›k bir vahyle
geldi, diye bir ses iflitdi¤ini anlatd›. Art›k senin haberin bizim
diyârda yay›ld›. Bunlar› iflitdikden birkaç gün sonra, ben de
o putun önünde kurban kesdim. Kurban› kesdikden sonra, o
putun içinden yüksek bir ses aç›k bir dille flöyle dedi: “Ey
Gassân! T›hâmeden (Hicâzdan) ç›kan Peygamber hakd›r.
Ona tâbi’ olan selâmet bulur. Onunla mücâdele eden piflmân
olur. Onun islâma da’veti k›yâmete kadard›r.” Bunlar›
putdan iflitdikden sonra put yukar› do¤ru kalkd› ve yüzüstü
yere düfldü. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” ve Eshâb-›
kirâm “rad›yallahü anhüm ecma’în” bunlar› duyunca,
Allahü ekber diyerek, tekbîr getirdiler. Gassân bin Mâlik
ise, yâ Resûlallah bu ma’nâda üç beyt söyledim. Müsâade
ederseniz o beytleri okuyay›m dedi. Müsâade edildi ve o
beytleri okudu.
¥ Abbâs bin Mirdâs “rad›yallahü anh” flöyle anlatm›fld›r:
S›cak bir günde develerimin aras›nda oturuyordum. Âniden
beyâz bir deve kuflunun üstüne binmifl, bembeyâz elbiseli bir
kimse karfl›ma ç›kd›. Ey Abbâs bin Mirdâs! Sal› günü iyilik
ve takvâ ile gönderilen ve Kusvâ devesinin sâhibi olan kimseyi
görmedin mi, dedi. Korkdum ve develerimin aras›ndan
ç›k›p tapmakda oldu¤um d›mad ad›ndaki putumun yan›na
gitdim. Putun içinden birdenbire bir ses geldi, flöyle diyordu:
“Süleymo¤ullar› kabîlelerine söyle ki, Muhammed aleyhisselâma
salât ve selâm getirilmeden önce, ötedenberi tap›lmakda
olan d›mad putu y›k›ld› ve mescid ehli ondan kurtuldu.
Meryemo¤lu Îsâdan “aleyhisselâm” sonra nübüvveti ve hidâ-
– 210 –