fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

sellem” Eshâb-› kirâm ile oturuyordu. ‹hbân› görüp, ey ‹hbân,
kurt sözünde durdu, buyurdu. ‹hbân “rad›yallahü anh”
yan›ndaki çobanlarla birlikde müslimân oldu.
¥ Eshâb-› kirâmdan biri flöyle anlatm›fld›r: Resûlullaha
“sallallahü aleyhi ve sellem” bir kifli yemek getirdi. Biz yime¤e
bafllad›k. Resûlullah bir lokma ald›. Ne kadar çi¤nediyse
de mubârek bo¤az›ndan geçmedi. Nihâyet lokmay›
ç›kar›p b›rakd›. Elini yemekden çekdi. Biz de Resûlullah›n
yemekden vazgeçdi¤ini görerek yeme¤i b›rakd›k. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” yeme¤in sâhibini ça¤›r›p,
bu yeme¤i nereden ald›n diye sordu. Yeme¤in sâhibi, bu
bir koyunun etidir ki, sâhibi gelmeden ben acele edip, paras›n›
sonra veririm diyerek kesdim. Onu piflirdik, dedi.
Bunun üzerine Resûlullah, o yeme¤in esîrlere verilmesini
emr etdi.
¥ Bir gün Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” hazret-i
Abbâsa “rad›yallahü anh”, Ey Ebel Fadl! Ben gelinceye
kadar git evinde otur, buyurdu. Hazret-i Abbâs evine gidip,
bekledi. Kuflluk vakti Resûlullah onun evine gidip, ev
halk›na selâm verdi. Onlar da selâm›na cevâb verdiler. Sonra
bir araya toplan›n›z buyurdu. Ridâs›n› onlar›n üzerine
örtüp: “Yâ Rabbî! Bunlar benim ehl-i beytimdir. Ridâmla
onlar› örtdü¤üm gibi, sen de onlar› Cehennem ateflinden
ört” diye düâ etdi. Evin d›vârlar›ndan ve kap›s›ndan âmîn,
âmîn diye sesler iflitildi.
¥ Bir gün muhâcirîn ve ensâr›n kad›nlar› “rad›yallahü anhünne”
bir araya toplanm›fllard›. Hazret-i Fât›man›n “rad›yallahü
anhâ” da gelmesi için Resûlullahdan “sallallahü
aleyhi ve sellem” izn istemifllerdi. Hazret-i Fât›ma, o toplant›da
giyece¤i güzel elbiseleri olmad›¤› için, gitmek istemedi.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” “Git yâ Fât›ma! Bizim
yolumuzda kimseyi ümmidsiz b›rakmak yokdur” buyurdu.
Hazret-i Fât›ma o toplant›ya kat›ld›. Döndü¤ünde üzüntülü
idi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” o toplant›ya
kat›lan kad›nlardan birini ça¤›r›p, o toplant›n›n durumunu
sordular. O han›m dedi ki: Yâ Resûlallah! Fât›ma gelince
– 205 –